شیرجه بزن!

یکی از چیزایی که برام سواله اینه که،زندگی واقعی کره ایا،مثل سریال های اسلایس او لایفشون،قشنگ،با آدمهای دوست داشتنی وفهمیده،ودوستانه وصمیمانه هست یا نه.
بنظرم نیست. و این به شدت غم انگیزه. تصور اینکه پلی لیست بیمارستانیا یا چمیدونم،بقیه،جزو افسانه هان.
اما بهرحال،حال خوب کنن. بسیار. کیدراما های اسلایس او لایف عشق منن=))) همیشه برای پاکیزه شدن ذهنم،فراموش کردن استرسا ودرگیریا ومشکلات وبدبختیام،یکی از انتخابام شیرجه زدن توی دنیای کیدراما بود.
دنیایی لطیف وپر از خلاقیت وجزئیات زیبا.
جدا جدا اگه داستان پردازیاشون درست وخوب باشه بقیه ش دیگه حله واقعا. واقعا. حتی شخصیت پردازیاشونم خیلی میپسندم.
عام،دوتا سریال دیدم این چند وقت. و واقعا هم بهم خوش گذشت. یکی غم های ما بود ودومی سلول های یومی. غم های ما یه سریال به شدت واقع گرا وساده بود. و واقعا به دلم نشست. سلول های یومی هم خیلی کیوت وجالب بود. بذارین اول از سلول های یومی شروع کنیم.
اگر غم های ما یه جذابیت خاکستری و واقعی داشت،سلول های یومی منو فرو میبرد توی یه دنیای کیوت که بوی آدامس بادکنکی صورتی میداد ودریاچه های شیرتوت فرنگی داشت که میشد روشون بالا پایین بپری. اگر زودتر میفهمیدم یه سریال با ترکیب ژانر های اسلایس او لایف،فانتزی وروانشناختی وجود داره حتما زودتر از اینا میدیدمش❤ خیلی جالب بود وخیلی ازش خوشم اومد. اگر انیمیشن درون وبیرون رو دیده باشید،این سریال تقریبا موضوعش همونه،فقط گسترده تر وعمیق تر بهش پرداخته. خلاقیت توی سریال موج میزد ومنو سر ذوق میاورد،ترکیب انیمشین وفیلم(که انیمیشن هم کیفیت بسیار خوبی داشت^^) وتحلیل رفتار های آدمها. این سریال کمک میکنه بهتر آدما رو بشناسیم. ودیدن اینکه چه فعل وانفعالاتی پشت هر حرکت آدم رخ میده،تا اون فقط،یه قدم کوتاه برداره. واقعا خیلی تمیز وخوب کار شده بود. لازمه باز هم به خلاقیت کار اشاره کنم؟؟
نکته ی مهم دیگه شخصیت اصلی سریال بود که خیلی شبیه خودم بود وخیلی باهاش همزات پنداری میکردم. یومی. نمیدونم دقیقا شباهت من ویومی از کجا شروع میشه. شاید بارز ترین مثالش این باشه که نمیدونی دقیقا احساست بهش چیه. یه لحظه میخوای سرشو بکنی ویه لحظه دیگه چنان بهش افتخار میکنی که خودتو روی آسمون دهم میبینی •-• رفتارهاش توی موقعیت های خاص که عجیب خودمو جلوی چشمام میاورد،وکیوتی کیم گو اون هم برام باور پذیر تر وقابل پذیرش ترش کرده بود😂(من هرکسیو به راحتی به خودم ربط نمیدمXD) اما با اینحال باز هم نمیتونم به یومی بگم همزاد. چون هنوزم خیلی تفاوت ها داریم. وخوشبختانه، من شخصیت خودم رو بیشتر میپسندم.
میشه گفت اولین INFP ایه که انقدر شبیهمه وبابتش خوشحالم ^~^ (همزادای من معمولا ENFP هستن. جودی ابوت وهی سونگ.البته تازگیا دارم همتایپ هایی پیدا می کنم که خیلی شبیهمن وعاشقشونم^^) 
لیست بعضی شباهت های من با کیم یومی:
_برای بعضیا عجیب بنظر میرسیم. افکارمونو نمیشه خوند. 
_اورثنیک میکنیم ویه کار که میخوایم بکنیم به هزار جهت فکر میکنیم"-"
_سوتی میدیم مخصوصا موقع حرف زدن با کراش. وکلا گند میزنیم:|||
_نویسنده بودن.
_مدل مو.
_اعتماد به نفس پایین. نویسنده ست ولی وقتی میفهمه بابی نوشته هاشو میخونه میگه نخوووونش!! نخونش!!😅
_رویا پردازی.
_قوانین سفت وسخت خودمونو داشتن.
_جدی ومحتاط دیده شدن(در ظاهر)
لامصب حتی علامتایی که تو چت کردن استفاده میکردم شبیه من بود. مثلا ^^ و-_-
وشباهتهای دیگه که خیلی جزئی وریز هستن.
نظر خودمو بخوام بگم،یومی برای من کاملا حد وسط بود. نه از خط خیلی دوست داشتن بالا میزد،نه اونقدر به اون سمت مایل بود که بخوام تو دسته ی کارکترایی که نسبت بهشون بی تفاوت وبی حسم قرارش بدم. دوست داشتنی بود. بعضیا میگفتن اصلاااا درکش نمی‌کردن،که خب من خودم با این که یه جاهایی انقدر حرصم میداد که دلم میخواست برم گیساشو بکنم،یا یه وقتایی کاملا باهاش مخالف بودم،اما هیچ وقت نشد اونقدر برام غیرقابل درک،عجیب ودور از ذهن باشه. حتی یه وقتایی که از رفتارش بدم میومد،فکر که میکردم میدیدم خودمم واقعا همینطورم(مثلا جایی که انقدر تو سرش کنترل زی رو فحش میداد ولی تو واقعیت هیچی بهش نمیگفت.)و میشه گفت یومی خیلی بهم کمک کرد خودمو بهتر بشناسم. فکرمو درگیر کرد که خودم تو این موقعیت بودم چیکار میکردم و70 درصد موارد هم به این نتیجه میرسیدم عکس العمل خود یومی رو نشون میدادم. خیلی بهم کمک کرد بدونم کدوم رفتارهام عواقب وحشتناکی دارن وسعی کنم ریشه شونو بخشکونم!!
داستان کلی سریال،درمورد روابطه. وبایدگفت سریال اگرچه نه چندان قوی،اما از نظر واقع گرا بودنش قابل تحسینه. اینجا خبری از اون عشق های بانخ سرنوشت بهم گره خورده وتو آسمون ها عقد بسته شده نیست. اگرچه شخصیت ها اونقدر پر اشتباه بودن که اعصابمو خورد میکردن وبنظر من اگر آدما به اون بلوغ رسیده باشن(مثل پلی لیست بیمارستانیا) با وجود همه ی مشکلات،رابطه شونو نگه میدارن. بلدن مشکلاتشونو چطوری حل کنن واحساساتشون ثبات بیشتری داره. اما به هرحال،آدما اشتباه میکنن. وما تو این سریال با یه مشت جوون نابالغ سر وکارداشتیم😅
اما شخصیت ها با وجود اشتباهات بی شمارشون واقعا دوست داشتنین. سه تا شخصیت اصلی داریم. یومی،وونگ و بابی.
درمورد یومی،دختریه که بیش از اندازه احساساتیه،شدیدا مودیه و زود براساس هیجاناتش تصمیم میگیره وخلاصه به اون بلوغ کافی نرسیده واقعا واز این نظر خیلی رو مخم بود. واینکه به شدت دنبال عشق بود. راستش دلیل درست حسابیم برای این ویژگیش پیدا نکردم. درسته یه بار بهش خیانت شده بود ولی..توی خونواده ایم نبود که بهش کم توجهی بشه وخلاصه از نظر عاطفی کمبود داشته باشه. این که همش عشقو التماس میکرد برام دلزده کننده بود. میگفتن یومی دختر مستقلیه ولی بنظرم اگر مستقل بود،میتونست راحتتر با تنهاییش کنار بیاد وانقدر به هر طریقی دنبال یه رابطه ی نباشه. ولی خب ویژگی های مثبتی هم داشت،کیوت بود ودوستش داشتم.
وونگ،وونگ پسر خیلی خوبی بود دوستش داشتم اما به قول خودش واقعا بچه بود.😂اون غرور آزار دهنده ش،بی توجهی هاش، و واقعا جوری که بخاطر چیزهای به اون کوچیکی وجزئی جدا شدن،بدجوری تو ذوقم زد!! یعنی واقعا این شکلی بودم ://// این که یومی تو رابطه حرف نمی‌زد یکی از مشکلات بزرگش بود. مخصوصا اینکه شخصیتش جوری بود که همش دچار سو تفاهم میشد. همونطور که دیدیم انقدر ناراحتی هاش رو تو دل نگه داشت که یهو همشون ترکیدن وریختن بیرون!! حقیقتا وونگ هم حرف نمیزد.
واما بابی،این پسر واقعا فوق العاده بود! اما اون هم پر از اشتباه. یکی از اشتباهاتش این بود که برای روابطش حد ومرز قائل نبود. نیت بدی نداشت. من شخصا معتقدم بابی هیچ وقت،هیچ نیت بدی نداشت. اما رفتارهای اشتباهی داشت. زیادی نزدیک میشد به آدما،یا اجازه میداد بهش نزدیک بشن. بقیه میگفتن اون وقتی که یومی با وونگ تو رابطه بود بابی بهش چشم داشت اما من واقعا قبول ندارم ودلیلم؟ اینکه اگر اون واقعا منظور ونیت بدی داشت،هیچ وقت انقدر خر نبود که جلوی وونگ اینکارو بکنه نه؟ کت دادنش به یومی،صرفا یه حرکت دوستانه بود. بی هیچ قصد ومنظوری. بقیه ی کارهاش هم.
ونکته ای که من لازم میبینم بگم اینه که،یومی هم این وسط واقعا اشتباه کرد. اون قبل از اینکه با بابی وارد رابطه بشه،رفتارشو دیده بود. اگر مشکلی با این رفتار داشت باید همون اول بهش میگفت ومیدونم بابیم آدمی نبود که بخواد بیخودی لجبازی کنه. اگر یومی میگفت من به این رفتار حساسیت دارم،بابی کنارش میذاشت ولی یومی هیچ وقت چیزی نگفت.‌ 
من خودم مخالفِ این نیستم که یه دخترو یه پسر میتونن صرفا دوست باشن اما حقیقت رو هم نمیشه هیچ جوری پوشوند واین قضیه اجتناب ناپذیره. وقتی دوتا جنس مخالف خیلی بهم نزدیک بشن ناخودآگاه علاقه ایجاد میشه. هرچقدرم میخوای بگو مثل خواهرمه یا هرچی. نمیگم همه ی روابط مطلقا این جوری میشه ولی توکه نمیتونی تضمین کنی که این رابطه قرار نیست هرگز،به اون جاها کشیده بشه. بازم فکر می‌کنم آدما اگه بالغ باشن همه چی راحت تر میشه. مثل پلی لیست بیمارستانیا😁😁
مشکل بعدیِ بابی این بود که خیلی مردد بود واین حرصمو در میوورد رسما. این که حرف نمیزد وسرِ قضیه ی بیمارستان مثلا چقدررررر من عصبانی شدم. اینا توی رابطه بودن ولی همش پنهان کاری می‌کردن. حرف دلشونو نمی‌زدن واین واقعا بد بود.
خودم واقعا دوست داشتم رابطه ی یومی وبابی به سر انجام برسه. بابی اگر یه فکری برای این مشکلات شخصیتیش میکرد وحلشون میکرد واقعا مرد بی نظیری میشد.
بنظرمن بابی از وونگ عاشق تر بود،وخیلی به رشد یومی کمک کرد. من با کار آخرِ یومی موافق بودم‌. خودمم بودم با کسی که عاشقش نیستم هیچ وقت ازدواج نمیکردم اما مشکلم اینجاست که لعنتی چرا بابی نه؟ چرا نباید عاشق بابی بود؟ آخه تو از یه مرد چی بیشتر میخوای؟ درسته که اون چنان ثروتمند نبود،اما شخصیتش عالی بود. حامی بود. بادرک وبا ملاحظه بود. سرتق وخودخواه نبود حتی اگه اشتباه میکرد همیشه آماده ی پذیرش اشتباهش بود. مودب ومتشخص بود. حتی از نظر قیافه هم حرف نداشت آخه😅من شخصا عاشق چشماش بودم. خیلی گرد وبانمک بودن. ^^ خیلی کیوت بود این پسر. سلول هاشم همینطور. آرامشش هم همینطور(منو خیلی یاد آقای کتاب فروش خودم مینداخت)

نمیدونم. ایده آل هرکس فرق میکنه اما مردایی شبیه بابی ایده آل منن. مردای مسئولیت پذیر،حمایت کننده،فهمیده،روشن فکر وبا شخصیت. 
بابی مدام،این جمله رو به یادم میاورد:
" تو نمیتونی از روی حرفهای یک فرد تشخیص بدی که اون یک انسان خوبه، حتی از روی ظاهر هم نمیشه اینو فهمید. اما می تونی از فضایی که در حضور اون به وجود میاد، اون رو بشناسی؛ چرا که هیچ کس قادر نیست فضایی ایجاد کنه که با روحش سازگاری نداشته باشه "
‌نوربرت‌لش‌لایتنر
واون حس خوب وخنکی که بابی به من میداد>>>>>>>>>>

بین سلول های یومی من به شدت عاشق سلول منطق بودم. بعدشم سلول کارآگاه. شخصیت پردازیِ سلول منطق خیلی جالب بود. برخلاف انتظار کلیشه ای که ازش داریم،اون نه تنها خشک وسنگدل وربات طور نبود بلکه از همه ی سلول های یومی (حتی سلول عشق) مهربون تر وبا ملاحظه تر بود وحواسش به همه بود.حتی توقع خاصیم از کسی نداشت.از سلول احساس هم بیشتر همدلی کردن بلد بود!! شخصیت خیلی دوست داشتنی وجالبی داشت این سلول. برعکسش سلول احساس،که هیچ مهربون نبود. فقط به فکر خودش بود،وتصمیم هاش فقط از روی هیجان بودن واز سرعت نور هم زودتر تغییر فاز میداد :||| همه ی احساسات این طور نیستن قطعا!! احساسات چیزهای خیلی فوق العاده این اما مشخص بود احساسات یومی نابالغن وروشون کنترل نداره. اما خب چیزی که من خیلی دوست داشتم این بود که خیلی قشنگ نشون دادن،منطق لزوما به معنی نامهربون بودن وبی احساس بودن نیست،احساس هم لزومااا به معنی مهربون وشیرین بودن نیست. جالبه نه تنها سلول منطق یومی(که مثلا سلول منطق یه infp عه😁) سلول منطق وونگ هم،حتی با اینکه یکمی خل وگیج ومنگ میزد،وخب به اندازه ی سلول منطق یومی مهربون نبود،اما اون هم هیچ وقت شبیه اون تعریف کلیشه ای منطق نبود.
آخه قدرش هم نمیدونستن. بدبخت معنی واقعی لشکر تک نفره بود. یه تنه باید با همه ی سلول ها وتصمیمای احمقانه شون مقابله میکرد،جلوی گند زدنشونو میگرفت یا بعدا گندکاریاشونو جمع میکرد،آخر سرم هیچکس قدردانش نبود:/// خداروشکر تو دنیای من سلول منطق انقدر بدبخت نیست :||||
 منطق وونگ رو هم خیلی دوست داشتم. ^^ بانمک بود واقعا. فقط نمیدونم چرا توی وونگ اصلا سلول احساس وجود نداشت وعجبببب سلول شهوتی داشت لامصب -__- بابی بیچاره اونوقت حتی سلول شهوتم نداشت😅 یعنی همه ی این بشر عشق بود؟؟ یعنی حتی توی بوسه ها واینجور کاراشم فقط عشق خالصِ بدون شهوت موج میزد؟ میدونم حقیقت نداره اما اینجوری نگاه کردن بهش خیلی جذابه:))))
(وعام بنظر من چیزی که مقابل منطقه میتونه شهوت باشه نه احساس)
سلول نویسنده هم اوایلش خیلی کیوت بود اما وقتی پادشاه شد عجب نظام دیکتاتوری ایجاد کرد😂
خلاصه که سریال خیلی خیلی جالب ودوست داشتنی وبانمک بود. وحتی آموزنده. پس پیشنهاد می‌کنم اگه از این سبک خوشتون میاد حتما حتما امتحانش کنید.

برای غم های ما برید ادامه ی مطلب

ادامه مطلب

قرصِ مسکنِ شما چیه؟

چرا سریال پلی لیست بیمارستان لقب قرص مسکن رو داره؟
خب،نگاه کنید،این سریال نه داستان خیلی پیچیده وپرهیجانی داره نه شخصیت پردازی اون چنان خاصی(شخصیت پردازی هاش خوبن منظورم از نظر پیچیدگی وتازگیه)
پس برای خود من،اگه شیرینیش اونقدر منو وسوسه کنه که بخوام یه مدت پشت سرهم ببینمش اعصاب خرد کن میشه.از چه لحاظ؟بهرحال من دوست دارم داستانی که دارم دنبالش میکنم نیاز به تحلیل کردن داشته باشه.دوست ندارم چیزی که میبینم به حد مرگ نفس گیر وپیچیده وهیجان انگیز باشه اما دلم میخواد فکرم به چالش کشیده شه.حتی اگه داستان این خاصیتو نداشته باشه خودم مجبورم ازش در بیارم مثلا برای پلی لیست چیزی که فکرمو مشغول میکنه نظریه م راجبه جونگ وونه😂واینکه هی بشینم شباهتاشو به دونگمه در بیارم واحتمالات این نظریه یی که به شدت جدیش گرفتمو بررسی کنم:)))دیگه ماهم دلمون به همین چیزا خوشه دیگه.
یا مثلا مگه این ذهن من بیکار میشینه؟دلش میخواد جانگ گیوول ویا آن چی هونگ،شخصیت های آروووووم ودرونگرای ما تو موقعیت های خطرناک وپر تنشی قرار بگیرن تا یه وجهه ی پنهان از شخصیتشونو رو کنن براش.تو ذهن خودش میبینه گیوول،بایه رقیب(که به دلایل نامعلومی خیلیم شباهت به هی سونگ داره😂مدیونید فکر کنید خودم دخالتی دارم تو این موضوع)باید برای به دست آوردن دکتر آن بجنگه.اونموقع هست که یه ساید دیگه از گیوول بیرون میاد.به شدت مصمم،ریسک پذیر وحتی شاید خطرناک!!!
یا ذهن من آن چی هونگ رو توی موقعیتی قرارمیده که باید...عام،دست به یه کار پرخطر بزنه.حالا مثلا،جلوی کسی بایسته یاهرچی.اون موقع ما دیگه نباید چی هونگِ سافت وکم حرف رو داشته باشیم.مایه آدم جدی وخطرناک میخوایم.من دلم میخواد بدونم این چی هونگی که دوست ایکسونه وقبلا ارتشی بوده چند مرده حلاجه.همونی که یکی از خاصترین شخصیت فرعی های دنیاست:)))
اما پلی لیست بیمارستان این آیتم هارو نداره.انتظاریم ازش نداریم.چون اصلا تو این فاز هانیست وسازندگانشم هدف دیگه ای از ساختش داشتن.هرچیزیو باید تو جایگاه خودش دید.
پس پلی لیست بیمارستان به چه دردی میخوره وچه استفاده ای باید ازش کرد؟
اون به حق یه قرص مسکنه که باید هر چند وقت یکبار وبا فواصل مشخصی مصرفش کرد.وقتی حال دلت خوب نیست،کمی بهونه میگیره،ناراحته،انگار یه چیزی سنگینی میکنه روی قلبت.پلی لیست بیمارستان برای این قسمت از زندگی من ساخته شده.
یه فضای ساده،گرم وصمیمی وبه شدت دلنشین.باهاش گریه میکنی تا احساس سبکی بهت دست بده.وبعد میخندونتت تا برای لحظاتی مشکلاتتو فراموش کنی ویکم کامت شیرین بشه.خنده های از ته دلی که پلی لیست بیمارستان به من هدیه داده برای من مثل یه جعبه شکلاتن که با یه روبان بنفش تزئینش کردم و وسطشون عسل دارن.همینقدر خاص وبا ارزش وشیرین.وهمینقدر به یاد موندنی.اون حالمو خوب میکنه.با زمانی که بهم میده تا گریه کنم،بخندونتم،وبذاره برای چند لحظه از این معجونِ غیر زمینی ونایابِ یه عشق خالص بنوشم.درس های ساده ولی زیادی هم میتونم ازش بگیرم.از سونگ هوای سختکوش،از ایک جونِ باهوش وسرزنده،از جونگ وون با قلب گرمش،حتی از رزیدنت های خل وچل.
سوک هیونگِ بانمک وساکت و وظیفه شناس،ایک جون پر انرژی ودوست داشتنی،جونانِ بداخلاقی که همه دوست دارن سربه سرش بذارن وسونگ هوای جذابی که احساس قدرت میده به آدم.ایک سونی که میتونه همزمان یه مارشمالو و یه ببر وحشی باشه وبرادر زاده ی خوش سر وزبونش که دست کمی از خودش نداره(خانوادتا خفننTT) مین ها وجه هاکِ دست وپاچلفتی با خنگ بازیاشون.یون بوک وهونگدوی کیوت واکلیلی وآن چی هونگِ درونگرا ودلنشین با لبخند ملیحش که حس یه فنجون چای گرم وخوش عطرو میده،جانگ گیوول با اون قیافه ی بی حالش واون عشق بانمکش و وینترگاردنشون*_*رزاو اون یارو مدیر بیمارستان،وهمدردی بامادری که یه بچه ی به شدتتتت کیوت داره(همدردی الان کلمه ی مناسبیه؟😅)
کنار دختر کوچولوی درونِ من یه خانم پیر زندگی میکنه که از دیدن جوون ها وشور وشوق درکنار آرامششون لذت میبره پس این سریال دقیقا برای اونه!
پس؛حرف آخرم،پلی لیست بیمارستان رو با شناخت انتخاب کنید.فقط اگر مخاطبش هستید وانتظار همچین چیز هایی رو دارید‌.علت اصلی اینکه خیلیها ازش خوششون نمیاد همینه.که توقع چیز دیگری رو ازش دارن واین سریال وهدفش رو خوب نمیشناسن.هدف سریال روایت یک داستان شگفت انگیز وعجیب نیست.میدونید که؟
من واقعا به این سریال لقب قرص مسکن رو میدم‌.هم بیماری های جسمی هم روحی رو تسکین میده.

ایک جون وجونان نمونه ی واقعیِ سخنِ :"مردا هرچقدر بزرگ بشن بازم بچه ن"هستن
قسمت اول هم به اندازه ی کافی هم خنده برام داشت هم اشک واحساساتمو خوب در گیر کرد واقعا حس آرامش دارم هم حین دیدنش وهم بعدش^^چقد یه سریال میتونه خوب باشه

ایک جون از اون آدمای خوش بینیه که همیشه نیمه ی پر لیوانو میبینه و وسط این دنیای پر از درد ورنج میتونه نشاط وخوشحالی به آدمای دیگه ببخشه...ودقیقا نشون میده آدمهای محبوب،پرطرفدار وبه ظاهر بی نقص هیچ وقت کامل نیستن وچه بسا اونا مشکلاتی بزرگ تر از ما داشته باشن توی زندگیشون.دقیقا بخاطر همینه که میگم این سریال رئاله.حتی باوجود آدمهایی که تو دنیای واقعی،سخت میشه پیداشون کرد.
بنظرم یه آدم فوق العاده باهوش وعاقله👌وشرافتش مثال زدنی واعتماد به نفسی که داره واونو منتقل میکنه به آدم هم فوق العاده ست.

جونگ وون تجلیِ عشقِ خالصه.همچنان هم نظرم اینه که این شخصیت میتونه یه قهرمان واقعی باشه!!خیلی خوشحالم که مشابه آدمهایی که تو سرزمین خیالاتم زندگی میکردنو توی این شخصیت می بینم^^خیلی خیلی دلنشینه وحس خوبی داره.این کارکتر هوش عاطفی بالایی داره وتوی درک کردن دیگران فوق العاده ست وقلب بزرگی داره که توی بخشیدن عشق ومحبت ولطافت خیلی سخاوتمنده.
کارکتر خیلی کیوت وشیرینیه.همیشه بانمک وگاهی اوقات رومخ😂یویون سوک واقعا شبیه یه پسر بچه ست😅

_رفیق عزیزم ایک جون،چطوری تو از همه ی موضوعات این عالم باخبری؟
_رفیق عزیزم جونگ وون،چون من به تمام موضوعات این عالم علاقمندم!
ایک جون محشره😂👌

وقتی که دونگمه تو زندگی بعدیش،به شدت شبیه یوجین میشه!
من مطمئنم تاثیر گرفته از یوجینه!!!!

من به یه جونگ وون یا یوجین تو زندگیم نیاز دارم.
صدای درونی:تو فاطمه h رو داری.
من:سافت شدن*____*خیلی راست میگی!😍💫

من هرچقدر بیشتر توسط جونگ وون سافت میشم بیشتر به این نتیجه میرسم که:
من دونگمه رو از تو بیشتر دوست دارم!!!
خودمم نمیدونم روش کارم چجوریه ولی عین حقیقت همینه‌.
بهرحال انتخاب من دونگمه ست.قبلا نمیتونستم انتخاب کنم ولی الان خب...
هرچند هردوشون یه نفرن پس فرقی نمیکنه در واقع.
منننننن که نمیتونم باور کنم اینهمه ابهت واقتدار تو زندگی بعدیش سر اینکه چرا من همش باید وسط بشینم سر دوستاش غر میزنه ومیره رو مخشون😂نه اصلا شعورم قبول نمیکنه. تازه دوسالم از دونگمه بزرگتره‌.
چرا جونگ وون همش غر میزنه؟😂

چرا یویون سوک رو انقدر تو این سریال پیر کردن؟بچم۳۷سالشه ولی میگن ۴۱سالللل!اصلا بهش میاد آخههه؟یویون سوک درست مثل یه پسر بچه ست!مخصوصا اینجججججااااا
مامانشم با من موافقه میگه بخور هنوز تو سن رشدی😂😂😂گفتم پسر بچه ست ولی انصافا نه دیگه انقدر کوچولو😅
جونگ وون خوشبخت ترین شخصیت این داستانه.خونواده ش ک عالین.ماشاالله پولدارم که هستن.بچه آخریه وعزیز دردونه ی مامانشه،خواهر برادراشم که تارک دنیان بخاطر همین هرچی ارث ومیراث هست میرسه به خودش[برعکس واقعیت که خواهر وبرادرای بزرگتر حق اون کوچیکه رو ازش میگیرن)همه ی دوستاش تو مسائل عشق ورابطه یه مشکلی دارن.شکست خوردن،مجبور شدن کنار بکشن،بهشون خیانت شده،طلاق گرفتن،جونان بدبخت که حالا پارتنرش یه فرشته ست ازهم دورن،ولی این بشر،کلا علاقه ای به این چیزا از خودش نشون نداد نداد نداد تا وقتیم که نشون داد طرف قشنگ نیمه ی گمشده ی خودش بود وکوچیکترییییین مشکلییییی باهم نداشتن تا الان حداقل.
همه هم ک دوسش دارن.خوشگله،موفقه،پولداره،باشخصیته وخیلی شیرین ودوست داشتنی یه...دیگه مگه میشه دوستش نداشت؟
چی میتونه این همه خوشبختیو تو یه نفر توجیه کنه؟این که اون تو زندگی قبلیش دونگمه بوده واین زندگی جبران اون زندگیه😂تو اون دنیا از حق طبیعی هر انسانی هم محروم بود،اینجا حق داره همه چیز داشته باشه واقعا!
چرا این ملت میخوان جونگ وونو بچسبونن به سونگ هوا جونگ وون جای پسرشه به خدا!!!هرچقدرم خودتونو بکشید که ماباور کنیم این بچه همسن دوستاشه قیافه ش داد میزنه که نیست خب😅اصلا فکرشم خنده داره جونگ وون رقیب ایک جون باشه(ولی تو مستر سان شاین رقیب لی بیونگ هان بود😐)جونگ وونو هرکارش بکنی فقط یه پسر بچه ست حالا چه مشکلی داره همسن دوستاش نباشه شما هم با این کاراتون.نه واقعا خب هم قیافه شو ور داشتین مثل پسر بچه ها کردین هم اخلاقش حقیقتا...اگه یکم شبیه دونگمه بود با اونهمه ابهت راحت تر باور میکردیم همسن بقیه شونه:||| (وی نمیتواند باور کند جونگ وون۴سال از دونگمه بزرگتره😐🤐)

شیپِ حانیه وفاطمه😍😅💚

شیپشون میکنم. خیلیییی حانیه وفاطمه ن خیلییییییی.شاید شخصیت مستقلشون در اون حد شبیهشون نباشه اما وقتی کنارهم قرار میگیرن بدون تردید خودشون میشن!

eujene choi

خب.فقط قسمت آخرِ لعنتی مونده تا دور سوم مستر سان شاین تموم شه!وقتی خیلی غمگینم تراژدی لازمم😂آدم عجیبی هستم.

اول میخواستم یه پست مخصوص براش بذارم ولی،دیدم خیلی طولانی ودرهم برهم میشه.این سریال انقققققدر حرف برای گفتن داره وانقدر کامله که واقعا نمیدونم از هر نظر بخوام بهش نگاه کنم کم کاری میشه در حقش.توهمه چی عالیه آخه لعنتی👌
بخاطر همین تصمیم گرفتم پستا رو تفکیک کنم.میخوام یه تحلیل جامع تر راجبه شخصیت ها بنویسم چون واقعا این شخصیت ها جزو فوق العاده ترین وتکرار نشدنی ترین شخصیت هایین که تاحالا باهاشون آشنا شدم،وخیلی حیفه که سرسری ازشون گذشت.این کاراکترا نظیرشون تو هیچ داستان دیگه ای وجود نداره.احتمالا چهار یا پنج تا پست داریم.درباره ی سه تا مرد داستان وشایدم اشین(اگه نه توی یکی از پست ها درباره اشینم میگم.نمیخوام زیاد از اشین انتقاد کنم ولی حتما باید یه بار نظرمو درست حسابی درموردش بگم) وپست آخریم در مورد روابط وبرومنسشون وصحنه های خیره کننده ودیالوگاشونه و احتمالا فان هم هست😅.خب،پست امروز درمورد گل سرسبدمون وآقای آفتابمون یوجینه.یکی از کامللللللللللللل ترین ومتفاوت ترین و ایده آل ترین کارکتر ها.که من کمتر کارکتریو تاحالا دیدم،به این دلنشینی،به این منطقی بودن وبه این کلیشه شکنی و...چی بگم واقعا.
درحق یوجین کم لطفی میشه. واقعا و واقعا.همه یا بخاطر جذابیت وجنتلمنی بازیگرش دوستش دارن،یا کلا به لطف دونگمه بهش توجهی نمیکنن😅به خود شخصیتش اون چنان دقت نمیشه که چقدر ساختار شکن وعالی وپر از درسه👌یه نفر بود میگفت من یوجینو ازهمه بیشتر دوست دارم چون انگلیسی حرف میزنه:||| ودهل؟؟؟اینم شد دلیل؟انگار بچه هیچ چیز دیگه ای نداره که آدم بخاطر همچین چیزی باید ازش خوشش بیاد‌.خب اگه اینجوریه دونگمه هم ژاپنی حرف میزنه حالا شما چون به جذابیت زبان ژاپنی پی نبردین شیفته اون نمیشین!😅یا اصلا هینا چهار زبون حرف میزنه پس چرا اونارو بیشتر دوست نداری اینکه نشد دلیل خواهر من!!!
یه چیزی بگم بچه ها دونگمه وهی سونگ هردوشون خیلی باهوش هستن،ولی الحق والانصاف یوجین از هردوشون باهوش تر وتیز بین تره.یه عده میگن هی سونگ باهوش تره.اینطورنیست واقعا.هی سونگ خیلی آدم زیرکیه،ولی به پای یوجین نمیرسه.البته خب...نظر هرکس میتونه فرق داشته باشه.
تازه از اونطرفم یه عده میگن دونگمه بین هر پنج تا کارکتر باهوش ترینه...ولی بازم قبول ندارم.میدونید،دونگمه نوعِ هوشش متفاوته بایوجین.یه جورایی میتونم بگم منطقه یا دنیا بینی...آره.خیلی میفهمه.دنیا رو خوب میشناسه.ازهمون بچگیش.مثلا قصد ونیت آدما وذاتشونو میتونه تشخیص بده.اما یوجین توی استراتژی چیدن،کشف کردن نکته های ریز،برنامه های بی نقص چیدن،تا جایی که من دیدم کارش از هر پنج کارکتر بهتر بوده.بماند که هوش عاطفیش هم خیلی بالاست.درک کردن افکار واحساسات مردم..
یوجین،یه شخصیت کامله.ومتفاوت؟آره‌.اون یه شخصیت خوبه،اما متفاوت با اون خوبی که ما می شناسیم واکثرا تو شخصیت های مثبت می بینیم.
غزل میگفت بعضی چیزا،معنیشون عوض شده.خوبی هم یکی از اوناست.ازخوب بودن تفسیرهایی میشه که واقعا هیچ شباهتی به خوبی نداره.اما خوب وقهرمان داستان از نظر من یه مقدار متفاوته.
یوجین واقعا برای من خاص بود،چون شبیه دونگمه واشین وهی سونگ ممکنه پیدا بشه (هرچند تو نوع خودشون بی نظیرن)اما تاحالا شبیه یوجین تو هیچ داستانی ندیده ام.

ویژگی های براق شخصیت یوجین:
۱.استراتژیست فوق العاده ایه و واقعا صبوره اکثر شخصیت های سریال دلشون میخواد عجولانه وبی فکر دست به عمل بزنن واگه یوجین جلوشونو نگیره خرابکاری به بار میارن اما اینکه یوجین تا این حدمنطقی ومتعادله واقعا زیباست.همیشه بهشون کمک میکنه نقشه های عالی بکشن.همین صبر کردن وزود تصمیم نگرفتنش،نکته سنج بودنش،باهوش بودنش...واقعا عالیه این مرد😭قوی،باهوش،منطقی،با احساس،باشخصیت وانسان.کی واقعا همه شو باهم داره؟
۲.اون به تک تک شخصیت های سریال درس داده.تک تکشون.حتی شخصیت منفی ها.اشین،دونگمه،هی سونگ،سفالگر هوانگ،لی جونگ مون،امپراطور،موری تاکاشی،لی وان ایک...تنها کسی که از این بشر هیچی یاد نگرفت گوساهونگ بود:||||
۳.درک کننده ست وبا احساسه برخلاف شخصیت های منطقی کلیشه ای که هیچ بویی از احساسات ودرک کردن دیگران نبردن یوجین احساس ومنطق رو در کنار هم داره واز این نظر واقعا برای من الگوعه من به همه ی کسانی که میگن احساس جلوی منطقو میگیره واحساسات ضعفه ودر مقابل کسایی که میگن منطقی ها خشک وبی احساسن یوجین چوی رو معرفی میکنم تا این رو ثابت کنم که احساس ومنطق مکمل همن.مکمل.وهرکدوم بدون اون یکی فاجعه به بار میاره وآدمها باید یاد بگیرن بینشون تعادل ایجاد کنن.
یوجین خدای درک کردنه.
قبلا تو پست نقد مستر سان شاین گفتم.ما انواع درک کردن داریم.ساده ترین نوع درک کردن اینه که ما چیزی که تجربه ش کردیمو درک کنیم.یا شخصیتی رو می بینیم که تو موقعیت خودمونه خب درکش میکنیم.اما قدرت درک یوجین چویی چندین پله بالاتره.اون کسانی که رو درک میکنه که باهاش متفاوتن.طرز فکر های مختلف رو درک میکنه.طرز فکر دونگمه صد وهشتاد درجه با یوجین متفاوته وبنظر من حتی هی سونگم خوب نمیتونه درک کنه دونگمه رو اما یوجین میتونه.یوجین از منظر دونگمه به دنیا نگاه میکنه.به این فکر نمیکنه که دونگمه باید مثل خودش باشه چون با اینکه درد هاشون مشترکه اما زندگی یکسانی نداشتن درسته؟آدمهای معمولی غالبا نمیتونن کسی رو به این شکل درک کنن.کسی که جاش زندگی نکردن اما قدرت فکر یوجین خیلی بالاست وخب چه بگویم.کاملا دونگمه رو میفهمه وهیچ وقت قضاوتش نمی کنه وقتی همه اونو یه مجرم وگناهکار میدونن یوجین بهش اعتماد داره وهدفشو میفهمه.معنی پشت تک تک کلماتش وادبیات مخصوصش.انگار یوجین یه دفترچه ی راهنما داره برای معنی پشت هر حرکت وهر حرف دونگمه.همین درک عمیقش باعث میشه دونگمه بهش جذب بشه و...دوستش داشته باشه.برای پسرم خوشحالم که همچین آدمی سر راهش قرار گرفته.دونگمه کسیه که دیگران حتی به عنوان یک انسانم درکش نمی کنن اما یه نفر وجود داره که به عنوان یه سامورایی درکش میکنه=)))

یوجین هیچ وقت زود قضاوت نمیکنه حتی برای رئیس گروه موشین(قضاوت کردن حقیقتا چیز خیلی نفرت انگیزیه.فکر نکنم از هیچی به این اندازه نفرت داشته باشم).که به چشم همه یه خیانتکار،وحشی ایه که برای پول هرکاری میکنه وگناهکاره.از اشین وهینا درموردش میپرسه تا بتونه منطقی نتیجه گیری کنه درموردش.که بفهمه اون چرا به چنین آدمی تبدیل شده وچراباهاش مشکل داره میدونید منطقی بودن سنگی بودن وازجنس آهن بودن نیست منطقی بودن به بهتر شدن روابط انسانی کمک میکنه اگه یوجین بخواد مثل بقیه با دونگمه از روی احساساتش رفتار کنه پس دونگمه رقیبشه،دونگمه باهاش مشکل داره بهتره یوجینم باهاش مشکل داشته باشه وبجنگه نه؟اما یوجین اینکارو نمیکنه تا کامل نشناختتش تا داستان زندگیشو نفهمیده قضاوتش نمیکنه(کاملا برعکس اشین)وهمین طرز کارش قلب دونگمه رو گرم میکنه وباعث میشه پسر سرکش ما رامش بشه=))*هق اشکهایم💔*

یوجین کاملا منطقیه ومنطقی بودن نادیده گرفتن احساسات و مثل عوضی هارفتار کردن نیست.میخوام به سکانسی که دونگمه موی اشینو برید دقت کنید.خب فکر میکنید احساسات فقط احساسات مثبت ومهربون ودلسوز بودنه؟عصبانیت هم یه جور حسه.اگه یوجین بخواد اونجابر اساس احساساتش رفتار کنه نتیجه اینه که،من از دستش شدیدا عصبانیم پس باید برم وحالشو جابیارم.اما منطق میگه اون یه انسانه ویه انسانِ سالم بی دلیل کاریو انجام نمیده.درسته که من خیلی عصبانیم ولی تا زمانی که بهش اجازه ندادم حرف بزنه وازخودش دفاع کنه حق ندارم قضاوتش کنم وتصمیمی بگیرم درموردش!
همه بدون هیچ سوالی فقط گرفتن بچه رو کتک زدن وتهدیدش کردن.دونگمه هم میدونست نتیجه ی این کارش،"نفرت"تمام آدمها ازشه!!! اما یه چیزیو پیش بینی نمیکرد.یوجین ازش متنفر نشد!
یوجین تنها کسی بود که قبل از اینکه دست به هرکاری بزنه از دونگمه سوال کرد:"چرا این کارو کردی؟" واین سوال کردن دوتا چیز رو مشخص کرد.انسان بودن خودش،وانسان دونستن شخص مقابلش😭
بله.باور کنید که بقیه دونگمه رو یه آدم نمی بینن.فقط یوجین،هی سونگ وهینا بودن که تو این کشور،دونگمه رو به چشم یه آدم میدیدن(حالا بماند یه سری افراد که روی واقعی دونگمه رو دیده بودن ودیگه ازش نمیترسیدن نمونه ش اون صاحب شیرینی فروشی فرانسوی😂)
وقتی دونگمه جوابشو داد یوجین گفت اومده بودم باهات مبارزه کنم ولی فکر کنم بی حساب شدیم!!!!بعد میدونید اینکه ازش سوال کردبه کنار،دلیل دونگمه رو هم خیلی خوب میفهمید.اگه یوجین خودش جای دونگمه بودخب قطعا این کارو نمیکرد اما اون میفهمه دونگمه دونگمه ست ویوجین یوجین.ممکن بود اگر پدر بزرگ اشین،خود اشین وهی سونگ هم از دونگمه دلیل کارشو سوال میکردن وجوابشو میشنیدن بازم اهمیتی نمیدادن.چون نمیتونستن طرز فکر دونگمه رو درک کنن.روششو.اینکه چرا اون از این روش استفاده میکنه واصلا چرا باید بکنه.اما یوجین میتونه.خب...تعجبی نداره که چرا باید،احساس علاقه واحترام نسبت به رقیب در وجود دونگمه شکل بگیره.فکرشو بکنید برای کسی که هیچ وقت تو زندگیش درک نشده پیدا کردن همچین آدمی چقدر میتونه لذت بخش باشه؟ =))) تا چه حد بهش احساس امنیت وگرما میده که اون بیخیال رقابت وجنگ ونفرت میشه واین رابطه رو تبدیل به رابطه ی دوستی میکنه؟خیلیا از اینکه چرا سه تارقیب باید اینقدر باهم دوست باشن خوششون نیومده،اما واقعیت اینه که همه چیز توی مستر سان شاین دلیل منطقی داره.
مورد دیگه اینه که یوجین ازنشون دادن احساساتش هیچ وقت ترسی نداشته.هیچ وقت احساساتشو سرکوب نکرده چون اون یه آدم قوی ومحکم ومنطقیه،هیچ وقت همچین طرز فکری نداره که احساساتم منو ضعیف جلوه میدن.یوجین میدونه که احساسات قوی رو فقط آدمهای قوی دارن.کسی که حتی جرئت ابراز احساساتشو نداره،اون ضعیفه[چی؟یه لحظه صبر کن!منظورم درونگرا هانیست که بخاطر درونگرا بودنشون معمولا بی احساس خطاب میشن.اونا بحثشون فرق میکنه.بعدم درونگرا ها هم دیگه یه حد واندازه یی دارن واقعا)
یه چیزی بگم،اشین آدمیه که زیاد به احساسات بها نمیده اما احساساتش میتونن راحت کنترلش کنن.اینم یکی از مواردیه که توشخصیتش رو مخمه.اما یوجین به احساسات بها میده،واحساسات هم کنترلش نمیکنن.یوجین کاملا متعادله.
داشتم با یه نفر حرف میزدم که میگفت من از شخصیت های منطقی متنفرم!ودرکشون نمیکنم.اما نمیدونم چرا انقدر یوجین رو دوست داشتم.یوجین منطقش خیلی احساسی بود.بهش گفتم احتمالا شخصیت های منطقی که تودیدی از اون کلیشه ایاش بودن.ودرسته.حقیقتا آدم عجیبه این یوجین.کسی که منطقو با احساس وعشقو با انتقام ترکیب کرده...و واقعا بجز کیم اون سوک کی میتونه این شخصیت ها رو خلق کنه؟من که خودم آدمای منطقی رو خیلی دوست دارم. حس احترام درمن به وجود میارن وعاشق آدماییم که میتونم براشون احترام قائل باشم!
باید اینو بگم که یوجینم یه آدمه اگه بعضی جاها اشتباه نکنه آدم بودنش میره زیر سوال.سر مسئله ی هی سونگ بعضی وقتا تحت تاثیر احساساتش رفتار میکرد و واقعا هم نمیشه ازش انتظار داشت مثل یه ربات همیشه کامل وبی نقص رفتار کنه.اما اگه همون درک بالا ومنطقی بودنش نبود،هیچ وقت نمیتونست همچین تصمیم سخت ولی شجاعانه ای بگیره،وباهی سونگ کنار بیاد.تصمیم یوجین برای دوستی با هی سونگ وگذشتن از پدر ومادرش به خاطر اون حتی از تصمیم دونگمه برای دوست شدن با رقیبش هم سخت تر بود وتصمیم هی سونگ هم برای دست کشیدن از عشقش،بخاطر احساس دینی که به یوجین داشت...هرسه تاشون به اندازه ی هم باشعور وفهمیده بودن وهمین خاصیتشون باعث شد بتونن همچین رابطه ی سالم وجذاب ودیدنی ای رو بسازن.

۴.این مورد رو خیلی دوستش دارم.همه ی این ویژگی های خاص شخصیتی یوجین دلنشینن اما این یکی،واقعا جالبه‌.انتقامجو بودنش!
یوجین آدم انتقامجوییه وبنظر من این واقعا یکی از نکته هاییه که جذابش میکنه.اولا که متوجه میشیم یوجین همیشه قرار نیست خوب وبزرگوارباشه.اینکه از یه آدم اسطوره ساخته بشه برای من غیر قابل تحمله حتی اگه یوجین باشه.
دوما من آدمای انتقامجو رو دوست دارم چون خودم موافق انتقامم.دونگمه هم همین انتقامجو بودنش جذابه.این باعث میشه بهش احساس نزدیکی بیشتری داشته باشم.
خب،.یوجین میتونه آدم بخشنده ای باشه.مثلا درمورد دونگمه میتونه خیلی وقتا به دل نگیره کارهاشو.یاپدر ومادر هی سونگو نبخشید.تاکید کردکه نمی بخشم امابخاطر دوستیش با هی سونگ از جونشون گذشت.اما باید مراقب باشید.اگه کاری میکنید یوجین بهتون برش میگردونه پس منتظرش باشید.چه کاری که میکنید خوب باشه،چه بد.
انتقامی که از لی سه هون گرفت،کاری که موری تاکاشی کردو عملا سر خودش اوورد(آویزون کردنش از بالای پل)،وحتی تو مسائل کوچیکم انتقام میگیره.مثلا وقتی اشین به سمتش اسلحه گرفته بود یه مدت تنبیهش کرد که من خیلی کیف کردم از کارش😂👌
انتقام گرفتن باعث میشه بعضی آدما حساب کار دستشون بیاد،ویاد بگیرن حدو اندازه ی خودشونو بدونن ویوجین همین کارو میکنه.
۵.قدرشناسی درست مقابل انتقام جو بودنش قرار داره.یوجین یکی از قدر شناس ترین شخصیت هاییه که دیدم طوری که کوچیکترین خوبی ای که کسی درحقش کرده رو یادش میمونه وباتمام قدرتش سعی میکنه جبرانش کنه.درسته که کشورش بهش آسیب زد،پدر ومادرشو ازش گرفت وباعث شد فرار کنه،اما همونایی که بهش کمک کردن هم هم وطنش بودن.سفالگر هوانگ وشکارچیای برده.واین قدرشناسی یوجین،باعث شد دوباره به سمت کشورش برگرده...چون،چطوری بگم،محبت اون هم وطن هاش ناخواسته توی قلبشه ولطفی که درحقش کردنو هیچ وقت یادش نمیره.دیدید آخرش یوجین قبول کرد که چوسانیه؟وقتی که تو آمریکا اون یارو ازش اسمشو پرسید،به جای یوجین چوی گفت چوی یوجین!!!
۶.آدم ها وشخصیت هایی که زیاد سختی می کشن،به این نتیجه میرسن که از خودشون بدبخت تر،مصیبت زده تر ومظلوم تر وجود نداره. فکر می کنن تنها کسی که درد کشیده خودشونن،کسی بیشتر از اونا رنج نکشیده وکسی درکشون نمیکنه.
اما منطقی بودن یوجین یه جای دیگه هم نمود پیدا میکنه.یوجین به این حقیقت واقفه که با وجود همه ی سختی هایی که کشیده کسانی وجود دارن که از اون رنج کشیده ترن.یه عده شدید تر از خودش مورد تبعیض واقع شدن و...
درسته یوجین درمورد خودش دیالوگی داره که میگه:
ممکنه هرکس فکرکنه مشکلات خودش بزرگتره...
ولی وقتی مقابل مردی ایستادی که قلبش تیکه تیکه شده...دیگه نباید ازآسیب دیدن خودت حرف بزنی...چون نهایت بی شرمیه.
اما میدونه ممکنه کسی باشه که حتی از مردی که قلبش تیکه تیکه شده هم،وضعِ قلبش بدتر باشه!
اون موقعی که داشت به اشین میگفت برده بوده،یه چیزی گفت که باعث شد احترامم نسبت بهش چندین درجه بالاتر بره.
"این کشوری که سعی داری ازش محافظت کنی،
جایی برای زندگی یه باک جونگ هست؟
جایی برای زندگی یه برده هست؟"
اینکه اسم باک جونگ رو قبل از خودش اورد،شاید برای بقیه ساده وبی اهمیت بنظر برسه.ولی اتفاقی نبوده.اونم تو دنیای مستر سان شاینی که یه واو هم اتفاقی وبی منظور نوشته نمیشه:///یوجین_باک جونگ هارو_ازخودش_بیشتر_موردظلم_واقع شده_میبینه!وبنظرش اونا مقدم ترن.
یاد دیالوگ دونگمه افتادم^^ به یوجین میگه:از بین همه ی رعیت زاده هایی که تاحالا دیدم تو از همه شون با ادب تری😂😅
خلاصه که من به این شخصیت کامل وبی نظیر افتخار میکنم و واقعا آقای آفتاب بودن برازنده شه اکثر شخصیت اصلی ها یا آدم های بی مصرفین یا خود محور و حال بهم زن...اما یوجین یکی از معدود شخصیت اصلی هاییه که واقعا لایق جایگاهشه.کسی که اگه نبودکل داستان به هم می ریخت.شخصیت اصلی باید همچین کسی باشه وگرنه به درد نمیخوره.حالا میفهمم چرا اشین شخصیت اصلی نیست.یوجین چوی یه کلیشه شکن واقعیه.یه قهرمان که نه اسما بلکه حقیقتا قهرمانه.یوجین چوی کسیه که نشون میده انسان های شریف همشون ضعیف واحمق وماست نیستن.وبنظرم،بیایید انسانیت واقعیو از یوجین چوی یاد بگیریم.

خب خب درحق یه شخصیت دیگه واقععععا کم لطفی میشه.تا حالا ندیدم جایی کسی از جوزف بزرگوار حرفی بزنه.بنظر من جوزف همون کسی بود که یوجین رو اینجوری تربیت کرد.شخصیتش منو به شدت یاد جان مردیت توی آنی شرلی میندازه😅اگه کسی خونده باشه حتما متوجه میشه چرا.یوجین یه بچه ست.یه بچه ی آسیب دیده.چی باعث شده یه بچه ی بی پناه ومورد ظلم واقع شده تبدیل به همچین انسان بزرگی بشه؟چیزی به جز جوزف؟شرایط زندگی یوجین توی آمریکا گل وبلبل نبود. ولی من از یه چیزی مطمئنم.تفاوتی که یوجین با دونگمه داره دقیقا تو همین جاست.یوجین برخلافِ دونگمه از نظر معنوی وتربیتی وعاطفی،ساپورت میشد.وهمون فلش بک های کوتاه وکمی که از جوزف ویوجین توی آمریکا دیدیم تاییدش میکنه.جوزف به این بچه پدر داشتنو داد،خانواده رو،ونذاشت حس های منفی وانتقام از وجودش سر ریز کنه و دیگه نتونه به خوبی ها فکر کنه.یوجین توی سنی بود که هرچی توش میکاشتی همون جوونه میزد و واقعا زمینش آماده ی پذیرفتن هر بذری بود مخصوصا تو اون موقعیت خطرناک وتو اون کشور غریب...سرنوشت میتونست به بدترین جاها بکشونتش اما جوزف بهترین بذر هارو توی این زمین کاشت وبهترین محصولو هم دریافت کرد..💫
به جوزف کبیر،پدر حقیقی یوجین،احترام بگذارید!!!!آدم فوق العاده ایه.

می میرم برای این سکانسش انقققققدر که غم داشت وتلخ بود...و واقعا اون نگاه یوجین بعد از شنیدن جواب دونگمه...دلم میخواد از یوجین یه چیزیو بپرسم،وقتی کسیو انقدر خوب درک میکنی پس حتما میتونی دردشو هم حس کنی...زیادی دردناک نیست این حس لعنتی؟؟؟
از نظر من با اختلاف،دردناک ترین سکانس کل مستر سان شاین.
⬇⬇⬇⬇
دونگمه:اگه میخوای توهم بیا منو بزن.با اینکه بدجوری کتک خوردم ولی بازم میتونم تحمل کنم.
یوجین: چرا این کارو کردی؟
دونگمه:بهت نگفتم؟لازمه که در امان بمونیم(چرا منظورشو نمیفهمم؟😐)
یوجین:ازت دلیلشو پرسیدم!!!
دونگمه:لی وان ایک...داشت دنبال اصل ونسبش میگشت.
..
_اومده بودم باهات مبارزه کنم.ولی انگار بی حساب شدیمTT💔

یوجین:تریاک مصرف میکنی؟
دونگمه: تو همیشه مچمو میگیری!برای اینکه دیگه رازهام لو نره دیگه نباید ببینمت.
یوجین:ولی من دوست دارم ببینمت.اگه کمک لازم داشتی به من بگو.من تو هواوولو میمونم.بعد کارت برمیگردی هواوولو؟
دونگمه:(لبخند)تو واقعا همه چیزو درمورد من میدونی!!!
همه چیزو درموردش میدونه از اینکه کجا بوده چیکار میکرده چه حسی داره به چی فکر میکنه اقدام بعدیش قراره چی باشه و...
ترسناکه نه؟ولی خب دوست داشتنی یه!

من چقدرررر این قسمت رو دوست داشتم وچقدر خیره کننده وزیبا بود...یوجین حتی درجایگاه یه استاد هم فوق العاده ست وچه سرباز هایی رو تربیت کرد!سخنرانی آخری که براشون کرد،شیر باشید!!! واون دیدار دوباره با شاگردش توی قطار ودیالوگش؛
راستی،دلم برات تنگ شده!!!💔

راستی من از یه چیزیم خیلی بدم میاد همه هرچقدر دلشون بخواد از این بشر استفاده میکنن وآخرشم میگن تویه خارجی هستی نمیتونیم تو گروهمون قبولت کنیم:///کاش یه ذره قدر شناسیو ازش یاد میگرفتین!

باید چندتا دیالوگ هاشو بنویسم.یوجین دیالوگ های عمیق زیاد داره ولی چرا من الان یادم نمیاد؟😂
_هی سونگ من هیچ کار اشتباهی نکرده!گناه اون فقط اینه که تو خونواده ی ما به دنیا اومده.
+اون وقت من چه کار اشتباهی کردم؟بجز اینکه تویه خونواده ی برده به دنیا اومدم گناه من چی بود؟؟

آدم بدا زودتر میمیرن~

_من می میرم.من آدم بدیم.آدمای بد باید زودتر بمیرن.اینجوری آدمای خوب،میتونن بیشتر زندگی کنن.
+من از توهم بدترم.پس قول بده قبل من نمیری!!!

این صحنه ها انقدر قشنگه که ...هیچ حرفی برای گفتن ندارم در مقابلشون واقعا.
وقتی یه دختر غمگین،یه دختر تنهای تنها،دختری که همه ی زندگیشو سعی کرد قوی ومحکم بمونه،اما حالا دیگه واقعا شکسته،پابرهنه داره روی شنهای ساحل راه میره...یه مرد سامورایی با گرمترین قلب دنیا،پشت سرشه،داره دنبالش میاد.اون این دختر تنها وشکسته شده رو تنها نمیذاره.دختری که به یه پناهگاه امن ویه آغوش گرم احتیاج داره...دیدن دونگمه تو این قاب چقدر دلگرمی میده به آدم=))

_یه کولی بهت بدم،لی یانگ هوا!؟

_این روزا دیگه پشت سرم راه میری؟
_اگه دوست داری میتونم روبه روت راه برم! ^~^

_حالا دیگه...یتیم شدم!
_من خیلی سال پیش یتیم شدم(💔😭)...
خیلی خب.امروز یه دل سیر گریه کن.از فردا باید بایه رویای جدید شروع کنی.زندگیت به عنوان لی یانگ هوا رو فراموش کن،ودیگه مثل کودو هینا زندگی نکن.به جای اسلحه تو کیفت لوازم آرایش بذار، تو اتاقت به جای شمشیر یه نقاشی خوشگل آویزون کن،یه مرد خوب رو ملاقات کن،ولباسایی بخر که به خوشگلی خودتن.گریه نکن وناراحت نباش.فقط رویای همچین زندگی نرمالی رو داشته باش.

_چرا یه جوری حرف میزنی،که انگار میخوای بری بمیری؟
_چون من آدم خوبی نیستم.من مرد بدیم.آدمای بد باید اول بمیرن.اینجوری آدمای خوب میتونن بیشتر زندگی کنن.
_من از توهم بدترم.پس قول بده قبل من نمیری!

نه عزیزم.تو آدم بدی نیستی.تو فقط آدم خوبی هستی که اتفاقا ی خیلی بدی براش افتاده.
به قول یه دوستی اگه آدم بدای این قصه شما بودین،پس باید موری تاکاشی ولی وان ایکو زنده زنده بسوزونن.
چقدر آخه مظلومن اینا...هیچکسو ندارن.به معنای واقعی کلمه تنها وازهمه جا بریده ن.ولی خوشحالم که همو دارن.خوشحالم که پناه همدیگه ن!!!

~زندگی هوشمندانه ی دکترها~

سلام.بعد مدتهاطومار@__@طومار ها تو این وب افتضاح میشن.نسخه ی خیلی قشنگتر این پست توی اون یکی وبم هست^^

خب یه نکته بگم:این معرفی اسپویل خاصی نداره چون سریالش کلا جوری نیست که چیزی برای اسپویل شدن داشته باشه.پس کسانی که سریالو ندیدن هم میتونن بخوننش وبه راه راست هدایت بشن که برن ببیننش😂❤فقط تو معرفی شخصیت هاممکنه یه اسپویل های ریزی داشته باشه که علامت زدم براشون.
خب بالاخره فصل اول پلی لیست هم تموم شد.باهمه ی قشنگیاش.ومنی که الان لبریزم از احساسات رنگارنگ وباطراوت واقعا نمیدونم چطوری میتونم راجبه این همه حس خوب بنویسم~سعی خودمو میکنم.
از بعد مستر سان شاین رفتم سراغش تا الان وفکر میکنم نزدیک یک سال شده که دیدنشو طول دادم(بله فکر کنم رکورد خودمم زدم!همیشه طولانی ترین زمانی که یه سریال یا انیمه رو تموم میکردم سه ماه بود.تا الان کوتاهترین مدت میرسه به مسترسان شاین در۱۶روز،وبلند ترین مدت به پلی لیست که نزدیک یک سال😆نمیدونم چندقسمت از فصل دومش اومده ولی این اواخربه معنای واقعی کلمه با خودم کشتی میگرفتم که نرم قسمت بعد!چون اصلا دلم نمیخواد تموم شهههه)پلی لیست یه تجربه ی متفاوت وبینهایت دوست داشتنی بود.از سریاالای پزشکی خوشم نمیاد ولی بعد مستر سان شاین فقط بخاطر دیدن یه چهره ی کیوت وعاشق بچه از یویون سوک رفتم یه قسمت از این سریالو ببینم وعاشقش شدم.اون موقع ها نمیخواستم ادامه ش بدم چون به شدت نسبت به سریالای کره ای گارد دارم و مستر سان شاین هم یجورایی خداحافظی من از کی دراما بود اما انقدر این سریال لطیف،آرامش بخش وپر از حس خوب بود که هر از چندگاهی وقتی حالم خوب نبود دلم بدجوری هوسشو میکرد ومیرفتم یه کپسول مینداختم بالا.یجوری این سریال حس خوب داشت که حتی اسمش هم حالمو خوب میکرد ...همه میگن بعد از سان شاین تامدت طولانی هیچ کی درامایی به دلتون نمیشینه اما منی که قبل سانشاین هم کی دراما به دلم نمی نشست خیلی خوش شانس بودم که درست بعد اون سرنوشت تصمیم گرفت پلی لیست رو برام بفرسته وباعث بشه نسبت به سریالای کره ای دیدگاهم فقط یکم بهتر بشه😉😂
خب.مقدمه چینی دیگه بسه.
پلی لیست بیمارستان یه داستان روزمرگیه واقع گرایانه ودلنشینه،پراز شادی وغم.
یه جمع دوستانه ی پنج نفری داره وسرشار از احساسات خالص ومختلفه.
دنیای سریال پلی لیست بیمارستان دنیای رویاهای منه=))))نه،اونجا خبری از آبشار های موزی وتک شاخ هایی که هرجا میبرنت وشکلات هایی که باعث کم شدن کالری میشه نیست.اونجا یه زندگی عادی وروزمره جریان داره با کلی مشکل وبیماری وحتی مرگ.
ولی این چیزیه که من دوست دارم‌.درست مثل لی جانگ وو...یه زندگی عادی روتینه که توش محبت،صمیمت،انسانیت،دوستی وهمکاری موج میزنه.چیز هایی که هیچ وقت کنارخودم نمیتونم ببینم،چون دنیای اطرافم پره از خیانت ودروغ وچشم وهم چشمی ودورنگی.
این سریال چرخ وفلکی از احساسات واقعیه.شاید عجیب باشه اما از نظر هایی برای من شبیه وایولت اورگاردنه.همیشه میگفتم اگه نیاز دارید گریه کنید اما نمیخواید بهتون فشار بیاد،وایولت اورگاردن رو ببینید.اجازه بدید حالا پلی لیست بیمارستانو هم کنارش قرار بدم.احساسات شفاف وخالص،وجه مشترک بین وایولت اورگاردن وپلی لیست بیمارستانه.
تو این سریال لحظات زیادی از اشک ها ولبخند ها وجود داره واونقدر ملموس و واقعین که شما از ته دلتون باهاشون میخندین وبه حدی تحت تاثیر قرار میگیرین که شماهم اشکتون در میاد.می ترسید،عاشق میشید،عصبانی میشید...
من همیشه یه چیزیو گفتم،تراژدی های بزرگ شاید نتونن به راحتی اشکمو در بیارن،اما غم های کوچیکتر وساده تر به راحتی منو وادار به گریه کردن میکنن.
البته وقتی میگم کوچیک وساده،منظورم بی اهمیت بودنشون نیست.اتفاقا بنظرم عمیق ترن.غم های بزرگتر،عجیبترن ودرسته که سنگین وناراحت کننده ن اما راحت نمیشه باهاشون همزات پنداری کرد. برای مثال بعضی نویسنده که هممون میشناسیشمون که عادت دارن بدبختی وبلا ومصیبت رو سر کارکترهاشون مثل سیل نازل کنن..شایدم انقدر سنگینن که نمیتونم گریه کنم اما وقتی می بینم یه مادر وپدر نگران بچه ی کوچولوشونن ونمیدونن قراره زنده پسش بگیرن یانه...
وقتی پدر ومادر جوونی رو می بینم که بچه ی کوچیکشون رو از دست دادن...
وقتی مادر بزرگ های حبه قندیو می بینم که...آه..حقیقتش زیباست وغم دلنشینیه.
راستش همه ی اشک های من سر این سریال از روی غم نبوده.اتفاقا حالا که فکرشو می کنم می بینم خیلی موارد کمی بوده که از سر ناراحتی گریه کرده باشم.بیشتر اشک هایی بوده که تحت تاثیر اینهمه انسانیت وقشنگی وگرمی پایین چکیده..
مثل لحظه ی جذابِ به دنیا اومدن یه نوزاد.‌.لحظه ی گذر یه بحران وبرگشتن یه نفر به آغوش خانواده...تلاشی که آدمها برای نجات همدیگه میکنن بدون اینکه همو حتی بشناسن...ودیدن فرشته ای مثل جونگ وون=))))))))))
یه مدت پیش وقتی داشتم نوشته های قدیمی مو میخوندم خنده م گرفته بود از اینکه همیشه به خودم میگفتم بی احساس.دلیلشم این بود که نمیتونستم سر غمگین ترین وخرد کننده ترین داستان ها گریه کنم! اگر فکرمیکنید بی احساسید،باید پلی لیست رو ببینید واگر واقعا اشکتون در نیومد،مطمئن میشید که بی احساسید😂من،سر پلی لیست همونجوری گریه کردم که سر وایولت میکردم و میدونید اشکهایی که برای وایولت ریختم از الماس برام با ارزش ترن.اینم شباهت دیگه ی پلی لیست و وایولته❤اینو فهمیدم که نقطه عطف احساس هرکسی فرق میکنه ونباید اینطوری به خودم برچسب بزنم:||
چیزی که توی سریال جالبه اینه که شخصیت ها باهمه ی تفاوتهاشون باهم کنار میان.علتشم اینه که از نظر شخصیتی این آدمها تو سالم ترین ونرمال ترین وضعیت قرار دارن.توی این گروه پنج نفره هیچکدوم شبیه دیگری نیستن وهرکدوم اخلاق وعلایق وسلیقه های متفاوتی دارن.اما مدتهاست که باهم دوستن.همو درک میکنن.به هم کمک میکنن.این سریال بصورت خیلی خیلی جالبی،آدمای متضاد رو که میتونن همدیگه رو کاملتر کنن کنارهم قرار داده بود.سوک هیونگِ تودار ودرونگرا با مین های به شدت برونگرا وپرانرژی،جونگ وون سرشار از احساسات با گیوول به ظاهر بی احساس،جونان با رزیدنتش و...اینجا آدمها همدیگه رو کامل میکنن.هیچ کس کامل نیست.ما به همدیگه نیاز داریم.واین خیلی خوبه که نویسنده ی داستان انقدر خوب روی درونگرا ها وبرونگرا ها شناخت داره ومیتونه از هر دو دسته سالمشون رو بهمون نشون بده.ازنظر اجتماعی وروابط پلی لیست بیمارستان برای همه یه کلاس درسه.
اگر مثل من به شخصیت های متنوع علاقه ی زیادی داشته باشید این سریال خیلی براتون لذتبخشه بخاطر اینکه بجز پنج تا کارکتر اصلی،به تک تک شخصیت های فرعی به یک اندازه پرداخته شده وشما می تونید انواع واقسام آدمهای مختلفو تو این سریال شاهد باشید.
طیف شخصیت توی این سریال خیلی گسترده س و چیزی که منو خیلی خوشحال میکنه اینه که شخصیت پردازی اینجا هم پخته ست وهم کاملا رئال .البته شخصیت ها اون چنان متفاوت،پیچیده وکمیاب نیستن،اما به شدت شبیه آدمای واقعی هستن(وقتی میگم آدم های واقعی،لطفا به کلمه ی"آدم"دقت داشته باشید)
مهمترین نکته توی شخصیت پردازی اینه که واقع گرا باشه ونه اغراق آمیز وافسانه ای.
شما تو این سریال زاویه های مختلفی از شخصیت هارو میبینید.قرار نیست اونا فقط با یه ویژگی بولد شده شناخته بشن.همه شون میتونن احساساتی بشن،بترسن،خشن بشن،خودشونو ببازن،لوس بشن،خسته بشن،نا امید بشن،و و و..
شما فکر میکنید سونگ هوا بی نقص وهمیشه کامله،ولی می بینید که اونم یه موقع هایی میشکنه،یه موقع هایی می ترسه ودو دل میشه ونمیدونه چیکارکنه.
شما فکر میکنید جونان یه بداخلاقِ خودخواهه که احساسات دیگران به یه ورشم نیست ولی می بینید چقدر میتونه با احساس باشه وبا مریض هاش همدردی کنه..
شما فکر میکنید ایک جون یه آدم شوخ طبع وبیخیاله که هیچیو جدی نمیگیره ولی خواهید دید که یه پدر مسئولیت پذیره،بخاطر دوستهاش حاضره کلی ازخود گذشتگی کنه.همیشه لبخندشو نگه میداره حتی تو شرایط بسیار سخت...شاید بخاطر بچه ش باشه.
شاید فکر کنید جونگ وون خیلی ملوس وکیوت وعزیز دردونه ی مامانشه ولی همین جونگ وون ما اگه بی عدالتی ببینه میتونه ساید دونگمه ای خودشو آشکار کنه و وحشتناک بشه!
پس اینو یاد میگیرید که آدمهای دور وبر خودتون رو فقط با دیدن یک وجه شون نباید قضاوت کنید وفکر کنید کاملا میشناسیدشون چون اونا قرار نیست تمام ابعاد شخصیتی خودشونو به شما نشون بدن.
من خودم علاقه ای به سریالای پزشکی ندارم بخاطر صحنه های جراحی وخون وخونریزیشون اما پلی لیست زیاد رو این بخشا مانور نداده .پس اگه شما هم مثل من رو خون وجراحی حساسید نگران نباشید.تمرکز سریال بیشتر روابطه‌.
از بخش کمدیِ پلی لیست بیمارستان نباید غافل شد.بیشتر بار کمدی رودوش ایک جونه ولی اینطور نیست که بقیه نقشی توش نداشته باشن مخصوصا جونان وسوک هیونگ وحتی جونگ وون.تاحالا مست شدن دونگمه رو دیدین؟ای دیوونه ی لعنتی!من که جر خوردم فقط نذار هی سونگ این صحنه هارو ببینه!خدایا این موجود چطوری انقدر بانمکه؟
ورمنس سریال.سریال اون چنان روی عشق وعاشقی مانور نمیده.اما بهرحال رمنس چاشنی همیشگی سریالای کره ایه وخوشبختانه رمنس این سریال،درست مثل ویژگی های دیگه ش،به شدت شیرین وپخته،وخارج از کلیشه ست.بعدم این که عاشقانه ی اصلی هنوز شروع نشده واحتمالا تو فصل دوم زیاد داریم امامن براش ناراحت نیستم وخیلی عجیبه که حتی هیجان زده م! یو یون سوکِ عوضی تمام قوانین منو برعکس کرده.به جز یه صحنه هیچ چیز دیگه ای از کاپل وینتر گاردن توی فصل یک نیست اما من فقط یه سکانس از وقتی شپیشون ریل میشه تو اینستا دیدم به علاوه ی همون صحنه ی آخر کاری تو فصل یک وحقیقتش بذارید جیغغغغغغغغغغغغغ بزنم نشمنشمستشنشمنشنشنشنشنشنشنشنشنشنشنشنشنشنمشنشنشنشن ای کیوووووووووووت لعنتیییییی چطوری میتونی انقدر شیرین باشییی چطوری میتونی انقدر سافت باشی چطوری میتونی اینجوری با قلب آدم بازی کنی بجز مستر سان شاین عاشقانه ای به این شیرینی تو کی دراما ندیده بودم که اینجوری به دلم بشینه وبله قاطعانه میگم منتظرشم وبراش هیجان زده م واز بابت سلامتی ام هم نگرانم چون قبل از مواجهه با جونگ وون وکارهایی که میخواد بکنه،واقعا باید خودتونو آماده کنید که پس نیفتیدددد!
ودرنهایت پلی لیست بیمارستان پر از درس های ساده ولی شدیدا ارزشمنده.
چیزی که تو کره ای ها دوست دارم همینه.واقعا دنبال جادادن مفاهیم ودرس های عمیق لابه لای سریال هاشونن.من توی آثار کشورها مختلف به اندازه ی کره این رو ندیدم.هدفشون صرفا داستان گویی نیست.آموزشم هست.
فقط یه اشکالی که میتونم از این داستان بگیرم اینه که عزیزان حتی اگه میخواین بجای مریض ها عروسک بذارین دیگه نباید انقدر ضایع باشه که بیننده هاتونو چی فرض کردین واقعا؟
اوه راستی،یادم رفت از بازیگرا بگم.همشون بازیگر های سرشناس کره ای هستن ولی من بجز یویون سوکِ خودم وجانگ کیونگ هو بقیه شونو نمیشناختم واین اولین آشناییمون بود^~^دیگه نیاز به تعریف نداره که تک تکشون کارشونو به نحو احسن انجام دادن اما خودم شخصا بازی یو یئون سوک رو بیشتر از بقیه مورد لطف قرار میدادم ویه جورایی بیشتر بهش توجه میکردم چون هدف اصلیمم از رفتن سراغ این سریال دیدنِ دونگمه تو قالبِ یه دکتر احساساتی و کیوت وعاشق بچه بود و واقعا هرکس مثل من یه نقش خاکستری ویه نقش منفی قبلا ازش دیده بود اینجا قدرت بازیگری این کیوت تازه براش رونمایی میشه(برای من اولین نگاهش تو مستر سان شاین کافی بود تا تحسینش کنم حتی باوجود اینکه هنوز کارکترشو دوست نداشتم)خلاصه بنظرم خیلی در حقش کم لطفی میشه وخیلی کمتر از چیزی که شایسته شه بهش توجه میشه اینکارو نکنید قلب من میشکنه به پسر کیوت من توجه کنید😭💔
پایان سریال ....انقققققققققدرررررررررر شیرین بود که نمیدونم چطوری باید توصیف کنم.ممنونم.واقعا ممنونم بخاطر لبخندهای از ته دل واشک های با ارزشی که بهم هدیه دادید ^~^فوق العاده اید✊✊✊✊✊
بریم سراغ معرفی شخصیت ها:
میدونین جذابیت این سریال به اینه که بازیگراش هرکدوم نقش اصلی های سریال های محبوبن وشخصیت هاش جورین که انگار رفتن شخصیت اصلی پنج تا داستان با پنج تا ژانر متفاوتو بر داشتن واوردن تو یه دنیای روزمرگی ومدرن^__^😂

جونان:
خب اول برای شروع ازتوصیفاتی استفاده میکنم که بقیه درموردش میگن:
یکی از دکتراشون میگه:
جونان بهترین جراحه!
ولی خیلی عوضیه!😐😂
بیننده ها میگن:
اسم:کیم جونان.
جسم:انسان
رفتار:گاو!😐
بعد میگن جراح قلبه وبراش مهم نیست خونواده ی مریض سکته کنن اول موارد منفی رو ردیف میکنه واسشون:/
اخلاق درست حسابی هم نداره سختگیر وغرغروعه وبه زیر دستاش خیلی سخت میگیره:|||||
ولی هممون می بینیم با وجود همین اداهاش چقدر سعی میکنه به مریض ها دلگرمی بده وقانعشون کنه که خوب میشن وهمدردیش خوبه کلا!همونطور که گفتم،خواهیم دید که یه شخصیت قرار نیست فقط بی اعصاب وبداخلاق باشه.یه انسان پراز ابعاد مختلفه.
از بازیگرش کلا خوشم میاد.این غر زدناش چاشنی همیشگی نقشهاشه.همه کاراشو ندیدم ولی نگید نه میدونم هست😂وبنظرم اخلاق تند وتیز جونان یه بخش بزرگی از طنز داستان بود. خودمم که از آدمای بداخلاق خوشم میاد(بداخلاق مثل ایشون که بانمک باشه نه بعضیا که مثل برج زهرمارن)مطمئنم کارگردان به این فکر کرده که؛خب،کی میتونه هر لحظه غر بزنه و قیافه بگیره درعین حال بامزه ودلنشین ودوست داشتنی باشه؟خودشه،جانگ کیونگ هو😆
هممممم.چقدر توصیفی که کردم منو یاد حانیه ی خودمون میندازه.دختری که اگه یه روز غر نزنه،شکایت نکنه وایراد نگیره روزش شب نمیشه،بداخلاقه اما همه میدونیم منظور بدی نداره وهرکسی که میشناستش بینهایت عاشقشه!هرچند حانیه ی ما رگ هایی از مظلومیتم داره که نمیشه خیلیم باجونان ترسناک مقایسه ش کرد ولی نکته ی جالب اینجاست که تایپ هردوشونentjعه.خب!متوجه شدید این تایپ چجور آدمایی هستن دیگه!
جالب ترترشم اینه که این بشر زیاد باجونگ وون کل کل میکنه جونگ وونمenfj عه مثل فاطمه ی ما^^لعنتی چقدر حانیه وفاطمه ن آخهTT
میدونین ایشون و زیر دستش مکمل های واقعی هستن.اولش دلم برای رزیدنتش میسوخت که گیر این وحشی افتاده اما بعد به این نتیجه رسیدم آدم متزلزلی مثل اون به فرد قاطعی مثل جونان نیاز داره تا بتونه پیشرفت کنه وسختگیری جونان هم براش مفیده در مقابل اینکه خودش به جونان طرز رفتار کردن صحیح با بیمارها رو یاد میداد وجونان هم قبول میکرد که ازش یاد بگیره وحرفشو گوش میکرد،خیلی جذاب بود!
یبار به سوک هیونگ گفت:به فلانی بد وبیراه گفتیو فرستادیش بره؟
انگار همه مثل خودش رفتار میکنن😐😂😑
شخصیتشو خیلی دوست دارم.از اون بداخلاق های باحال ورومخ ومیتونید ببینید توی رابطه ی عاشقانه میتونه چقد ماه باشه و خل وکیفشو ببرید😂
من واقعا باید این شخصیتو به حانیه نشون بدم😂

ایک جون:
~آدمهای خوشحال بدون درد ورنج نیستن.فقط یاد گرفتن اجازه ندن درد ورنج زندگیشونو به دست بگیره~
میشه به این شخصیت باحال وسرشار ازحس خوب گفت،تلاشی برای پیدا کردن شادی=))
وحقیقتا عجب آدم شریفی.ایک جون اوجِ اوجِ رفاقته=))
یه شخصیت پرانرژی،محبوب،خوش برخورد،اجتماعی،شوخ طبع وپر از احساس فداکاری ومایه گذاشتن از همه چی برای خونواده ورفقاش!
🚫مقادیر اندکی اسپویل🚫
ایک جون بدون مشکلات نیست.توی زندگی عاطفیش یه آدم شکست خورده ست اما همیشه سعی میکنه سرحال وپر نشاط باشه.شاید بخاطر پسرش باشه ولی کلا این روحیه ی محشرشو تحسین میکنم.وهمچنین اینکه خیلی خوب با مشکلاتش برخورد میکنه ویه آدم باهوش وعاقله.بله‌.این شخصیت برای من یکی از باهوش ترین وعاقلترین کارکترهاست.برخوردش باخیانت...عالی بود❤👌کسی که خیانت میکنه واقعا ارزش کوچکترین چیزارو هم نداره وایک جون براحتی ازش دست کشید.چون برای خودش ارزش واحترام قائل بود.خودشو بی خودی زجر نداد وشروع کرد که زندگیشو از اول بسازه.میتونم افکارشو بخونم"خب دنیا که به آخر نرسیده.من یه آدم بی لیاقتو از دست دادم واین غصه خوردن نداره تازه اتفاق خوبیه.من هنوز پسرمو دارم.پس چه دلیلی برای ناراحتی هست؟میتونم از اول شروع کنم.بیا بریم تا به مردم کمک کنیم وبادوستامون حال کنیم.همه تو زندگی شون اشتباه میکنن وزندگی هیچکس بی نقص نیست.من میتونم جبرانش کنم وهمه چی درست میشه"
^____^درستههه.ایک جون یه پکیج کامل انرژی وانگیزه ست!!!وصد درصد اگه آدم باهوشی نبود اینطوری برخورد نمیکرد.طرز فکرش شبیه منه اما معلوم نیست من توی عمل چجوریم•--•
وخدای من عجببببب پدری عجبببب پدری.آرزوی همه ست یه همچین پدر مهربون ومسئولیت پذیر وباحالی!ولی خدایی اگه بخوام راستشو بگم روششو تو تربیت بچه نمیپسندم بچه ش بیش از حد داره لوس میشه:| برای آینده خودش خوب نیست آخه.
بطور کلی میشه گفت از اون کارکتراییه که کلی باهاشون حال میکنم وازشون اعتماد به نفس میگیرم.
_وقتی بین قلب ومغزت قرار میگیری،حرف قلبتو گوش کن!اون همیشه درست میگه!
هرچند نمیشه گفت بطور کلی باهاش موافقم ولی زیباست^-^

سوک هیونگ:
یک موجودِ سافت و گوگولی*--*
آره،ایشون بخاطر درونگرا بودنش رو مخ خیلیاست.اما برای من اهمیتی نداره.میتونم حسابی باهاش بخندم.یه آدم درونگرا تو خلوت امن خودش،میتونه بانمک ترین وفان ترین چیزی باشه که میبینید.واینکه من به صورت کلی،برای همه ی مردهایی که خانم هارو درک میکنن احترام زیادی قائلم.
🚫عام خب اسپویللل🚫
بنظرم این شخصیت خیلی گناه داشت.اول اینکه چون درونگرا بود همش قضاوت میشد ودوم اینکه بدجوری خجالتی هم بود(آخه درونگرا وخجالتی فرق میکنن باهم این دوتاش بود) با این حال رفت عشقشو اعتراف کرد درحالی که من که وضعیتم وروابط اجتماعیم خیلی خیلی قوی تر ازاونه کراش که میزنم فقط دلم میخواد ازشون فرار کنم.
اون رفت اعتراف کرد اما رد شدTTخیلیییی بی انصافیه هرچند ترجیحم نمیدادم بهش برسه😂

جونگ وون:
_جونگ وون کجاست؟
+تو بخش مراقبت های ویژه ی کودکانه.میدونی که اونجا زندگی میکنه!
بالاخره نوبت قند عسل من شد؟؟؟
عااااو،بنظر من این شخصیت اگه شخصیت اصلی یه داستان حماسی ودلاورانه بود،میتونست یه قهرمان واقعی باشه.
وقتی راجبه یه کارکتر زیاد حرف میزنم عذاب وجدان میگیرم.ولی منو ببخشید.نمیتونم این عزیز دلو فقط باچندخط مختصر توصیف کنم.
جونگ وونِ به ظاهر کیوت وگوگولی وعزیز دردونه مامانش،که هنگام مواجهه با ظلم وبی عدالتی میتونه به شدت قاطع وخشن باشه!!
براش مهم نیست عواقبش میتونه چی باشه اون محکم وبدون هیچ ترسی جلوش می ایسته و از ضعیفتر ها حمایت میکنه! زیادی یاد دونگمه نمیندازه شما رو؟
آخه یویئون سوک چطوری میتونه در آستانه ی چهل سالگیش به این شدت کیوت باشههه؟
بی اغراق وصادقانه میگم،یه موقع هایی صرفا از شدت کیوت بودن وقلب خالصِ این بشر میشستم از ته دل گریه میکردم😍😭*چشمهای براق*اونم منی که ...برای تراژدی های سنگین هم به سختی گریه میکنم.خلوص وسادگی محاله اشک رو به چشمهای من نیاره.
ازاون دسته شخصیت هاییه که انگار از یه تیکه ی قلبِ من کنده شدن.بخاطر همین بود که احساساتم اینجوری سرش شره میکردن.قبلا گذاشته بودمش تو لیست شخصیت های فوق العاده خاصم؟به هیچ وجه پشیمون نیستم.من یه سری کارکتر دارم که مشابهشونو تو هیچ داستانی ندیدم.ولی آن جونگ وون خیلی شبیهشون بود‌.خیلی.عشقِ بی نهایتش وصافیِ قلب بزرگش وصداقتِ توی اعمالش...همه برام آشنا بودن.‌‌انقدر این بشر شیرینه که حتی پدر ومادر بچه ها هم وقتی می بیننش چشم هاشون قلبی میشه.نمیشه این شیرینی مربایی خوشمزه رو دوست نداشتتت.دوستاشم همیشه با یه لبخند شیرین بهش نگاه میکنن.حتی جونان بداخلاقمونم یه موقع هایی که یواشکی داره نگاهش میکنه ذوق میکنه*--*
بعدشم من کلا به هرکسی که عاشق بچه باشه جذب میشم!!!چقدررررر این آدم بچه مذهبیه آخه.می بینمش خنده م میگیره😂😂😂😂😂😂این بشر یه برونگرای واقعیه.برونگراییم دردسره ها!نمیتونه هیچیو مخفی کنه هر حس وحالی داشته باشه دوستاش واطرافیانش میفهمن.
سونگ هوا:باهات موافقم.باچیزی که الان داری بهش فکر میکنی موافقم.
جونگ وون:ای خدا.مگه میتونی فکرمو بخونی؟😅
.این که یویون سوک این نقشو بازی کرده هم تاثیر غیرقابل وصفی روی دوست داشتنی شدن این کارکتر برای من گذاشته.باعث میشه برای هر لحظه یه رویا پردازی شیرین داشته باشم،اونم اینکه این دونگمه ست توی یه زندگی دیگه.یکی از سرگرمی های موردعلاقه ی من اینه که به این فکر کنم شخصیت ها اگه تویه محیط دیگه ویه شرایط دیگه به دنیا میومدن وبزرگ میشدن چقدر تغییر میکردن وچجور آدمی میشدن.دونگمه و جونگ وون یه مقدار متفاوتن از این نظر که دونگمه ذات سرکش تری داره درواقع یکی از جذابیتاشم همینه اما من میخوام اینجوری فکر کنم که همون گودونگمه اگه تو محیطی سرشار از عشق ومحبت بزرگ میشد ولوسشم میکردن شاید درست مثل جونگ وون میشد.نمیدونم باید بگم چی چون دونگمه همینجوریشم تمام خصوصیت های جونگ وونو داره کیوتی مهربونی قلب خالص پتانسیل انجام دادن کارای خوب فقط تو دنیای وحشتناکی قرار گرفته وحسابی زخم خورده مجبوره بخاطر محافظت ازخودش ترسناک باشه...اونجا پر از بی عدالتیه ودونگمه نمیتونه جلوشو بگیره بخاطر همینه که این قدر آدم سرکش ولجبازیه.
یعنی تـو همین دنیایی ک من دارم زندگی میکنم،یه آدمی مثل جونگ وون وجود داره؟اگه وجود داشته باشه واقعا باعث دلگرمیه! واگه وجود داره امیدوارم وارد زندگی من بشهTT
هعی خدا به معنای واقعی کلمه میخوام مامانش باشم💔😭
کجا می تونم یه دونه ازاینا سفارش بدم؟

آه ای خالق کیوتی ها!!!!!!!!!

سونگ هوا:
بله میرسیم به تک دختر جمعمون که یه دختر سختکوووووش،بی نقص،وکاملا باصلاحیت وکارآمده.جوری که ده تا مردو میذاره توجیبش!همچنین،جذابه.کسی که وقتی کل گروه رد میدن جمعشون میکنه!!! و واقعا قیافه ش خیلی شبیه یکی از استادامون،خانمFهست!!!واقعععا!
بعضی وقتا همینطوری که نگاهش میکردم با خودم میگفتم این دختر موردعلاقه ی منه!!! نه؟دلم میخواد دختر آینده م شبیه سونگ هوا بشه؟البته شاید در اون حدددد ایده آل من نباشه ولی ازش خوشم میاد❤احساس میکنم میتونه یه دوست خوب ودلسوز باشه. مثل یه خواهر بزرگتر...و وقتی به آدمای موفقی که با تلاششون به جایی که هستن رسیدن ولایق این موفقیتشون هستن نگاه میکنم واقعا حس خوبی میگیرم و سونگ هوا مصداق بارزی از این آدمای موفقه.

بجز شخصیت های اصلی از چندتا شخصیت فرعی هم خیلی خوشم میاد که باید بهشون اشاره کنم.اولیش رزیدنت سونگ هواست.همونی که دوستش داشت.ارتشی بود وبخاطر بیماریش از ارتش اومد بیرون.آن چی هونگ.خییییللللیییی آدم با شخصیت ودلنشینی بود.ازهمون آروم ومتشخص های استایل من.با اون لبخندهای شیرینش.INFJخالصه.دقیقابه همون گرمی،محترمی ودلنشینی تایپ موردعلاقه ی من!ولی نمیدونم چرا همش حس میکردم معذبه پیش همه.خیلی درونگراست.یه موقع هایی واقعا اعصابم خرد میشد از اینکه چرا حرف نمیزنه؟چرا فقط یک کلمه گفتن انقدر سخته براش؟ولی بعد به خودم گفتم مگه خودتم همینطوری نیستی؟بهرحال اینجور آدما هستن.ولی من اگه جای نویسنده بودم این آدمو تو یه موقعیت خطرناک وجدی قرار میدادم تا ببینم چطور آدمیه دراون لحظه.یه نفر میگفت این بشر رومخشه وهرجور فکرشو میکنم تو کتم نمیره همچین آدم سافت ودل نشینی رو مخ کسی باشه آخه این بچه مظلوم به کی کار داره که بخواد رو مخ باشه•-•اگرم بخاطر ایک جونه که هیچ تهدیدی حساب نمیشه انقدر که این آدم عاقل وپخته وباشخصیته.نویسنده واقعا چرا میخواد اذیتش کنه😭من عاشق ایک جونم ولی ای کاش ایکجون رقیب این نبود...واقعا لایق بهترین هاست امیدوارم یه پارتنر عالی براش پیداشه.اصلا مظلومیت میباره از سر وروش.

_احیانا...ازم خوشت میاد؟
_آره،دوستت دارم. میخواستم خیلی وقت پیش بهت بگم.ببخشید(بابت دوست داشتن معذرت خواهی میکنه ای خدااااااTT)
_ای بابا...این حرفا چیه...نکن این کار‌و...خواهش میکنم.دوستم نداشته باش!
_خب...من که نمیتونم کنترلش کنم.

خب من ذوب شدم که برای این بشر!از دوست داشتنی ترین نقش فرعیهای دنیا!!!

ودومی ایک سون خواهر ایک جونه💫آره،این حتی بیشتر از سونگ هوا دختر موردعلاقه ی منه^_^یه دختر جذااااب کیوت قوی شجاع جسور وحشی باحال با دل وجرئت ورزمی کار!
با اینکه یه موقع هایی خل وچل بازیاش رومخم بودولی میشه نادیده گرفت چون واقعا دختر دوست داشتنی وقشنگیه وتعجبی هم نداره چونESTJعه😂اینکه شجاع بودن به جای خودش مستقل بودن به جای خودش وکیوت بودن ودخترونه بودن هم به جای خودش بود وتعادل داشت بینشون رو دوست داشتم.بعد این دختر خیلیم منو یاد هان جی مینم میندازه لبخنداش مدل موهاش کیوت بودنش شیطون بودنش صدای کلفتش😂اوپا گفتناش خیلی کیووووت بوووددد*__* میانههه اوپاااا!
باجونان شیپش میکنم شدید اوایلش میگفتم اَاَاَ چه لوس اما بعد که کاپل شدن تبدیل شدن به دومین کاپل موردعلاقه م💚وحقا که فقط وفقط یهESTJمیتونه یهENTJرو آدم کنه😂

ترتیب موردعلاقه های من بین پنج تا کارکتر اصلی:
جونگ وون(جراح اطفال)
ایک جون(جراح عمومی)
جونان(جراح قلب)
سونگ هوا(مغز واعصاب)
سوک هیونگ(متخصص زنان)

پلی لیست بیمارستان باغم وها وشادی ها ودرسهاش وآدمهاش،یه سریال متفاوت،پر ازحس خوب ودلچسبه که به کسانی که عاشق روتین وجریانات آرومن،ومثل خودم عاشق سادگیهان،واز دیدن صداقت وانسانیت لذت میبرن ودلشون برای این احساسات تنگ شده،کسانی که از افسانه های رنگارنگ وغیر واقعی خسته شدن ودلشون یه داستان رئال تر،اما شیرین وحال خوب کن میخواد پیشنهادش میکنم💚
یکی از دوستام چیز خیلی جالبی میگفت.میگفت اگه کتاب خون حرفه ای هستید واز کتاب خوندن لذت میبرید حتما می تونید از پلی لیستم لذت ببرید اما اگه کتاب براتون حکم قرص خوابو داره پلی لیست هم احتمالا همون دقایق اول دلتونو میزنه.
واقعا درست بنظر میاد شاید برای همه نه ولی حالا فهمیدم سریال هایی مثل پلی لیست و وقتی هوا خوبه رو چه طیف آدمایی میتونن ازته قلب باهاشون ارتباط برقرار کنن.آدمای ملودرام وعاشق کتاب!
اما توصیه ی من به همه ی شما اینه که این سریالو پشت سرهم نبینید.نبینید.چون لذتشو برای خودتون کم میکنید وممکنه احساس کسلی بهتون بده.سریالش داستانی نداره که بخواید دنبالش کنین ببینین چی شد پس اگه هر وقت حالتون بد بود یا نیاز داشتین بهش،یه قسمت برای خودتون تجویز کنین اون وقت میتونین نهایت لذتو از این سریال جذاب ببرید^__^
بقیه رو نمیدونم ولی خود من با اینکه آدم کاملا ملویی هستم اگه اینو پشت سرهم میدیدم اصلا لذت نمیبردم.

کارگردان شین وونهو هم رگ وریشه ایمههه^^چون به کیوت ها میگه بچه هام!

البته فاطمه وحانیه ی ما اینجورین که

حانیه:ترسناک بنظر میاد ولی مهربونه.

فاطمه:مهربون بنظر میاد ولی ترسناکههههXD

یه تحلیل درمورد فانتزی من که جونگ وون همون دونگمه توی زندگی بعدیشه:
آخه همه میگن دونگمه وجونگ وون خیلی باهم متفاوتن ولی کسی تا حالا از زاویه ی من به قضیه نگاه نکرده که هردوشون میتونن یه نفر باشن.این ایده وقتی به ذهنم رسید که داشتم به این فکر میکردم جدای از همه چیز این دونفر ذاتشون یکیه.
هر آدمی فارغ از خونواده ش،تربیتش ومحیط زندگیش ودوستاش،یه سری ویژگی های ذاتی داره.برای مثال آدمی که رویا پرداز به دنیا میاد،این ربطی به تربیت خونوادگی ش یا محیط زندگیش داشته آیا؟نه.ازهمون لحظه ی تولد این صفت تو وجودش بوده.یامثلا کسی مثل هی سونگ که کاملا متفاوت با تمام خصوصیت های خونواده ش به دنیا میاد،خب این از ذاتشه دیگه پس از کجاشه.
با درنظر داشتن این قضیه اگه بخوایم ذات دونگمه وجونگ وون رو یکی درنظر بگیریم،اینکه دونگمه وجونگ وون میتونن یک نفر تو دوتا زندگی متفاوت باشن برامون قابل قبول تر میشه.
بهرحال هر آدمی تو وجودش یه ساید دارک ویه ساید انسانی داره.دونگمه و جونگ وون هم همینطور.ولی خب بسته به شرایطشون ازشون استفاده میکنن.دونگمه تو شرایطی بود که مجبور بود مدام از ساید دارکش استفاده کنه.این به معنی اشتباه بودن کارش نیست چون همه ی دلیل دونگمه محافظت ازخودش وآدمهای با ارزش زندگی ش بود.
ولی جونگ وون تو محیطی نیست که لازم باشه اون ساید دارکشو آشکار کنه وبایه تربیت خیلی خوب بزرگ شده،تویه خونواده ی مرفه ومذهبی اونم به عنوان ته تغاری وعزیز دردونه ی مامانش😂خب ما وقتی اینهمه ملایمت ولطافتو وازش میبینیم زیاد نباید تعجب کنیم.اون تویه محیط لطیف وملایم بزرگ شده.بله.اونم یه بخش خشن تو وجودش داره ولی موقعیتی وجود نداشته که اون قسمت وجودش پرورش پیدا کنه.
اما دونگمه کسیه که تو بدترین و وحشتناک ترین شرایط ممکن بزرگ شده که حتی گفتنشم منو بی اندازه ناراحت میکنه...فکر کن یه بچه ی بی گناه وازهمه جا بی خبر باشی،اما باهات مثل یه آشغال رفتار کنن.درحد حیوونم ندونتت.اصلا نجس بدوننت.پدر ومادرتو همیشه وهرلحظه جلوی چشمت تحقیر کنن. فکرشو بکن هرشب شاهد این باشی که به مادرت تجاوز میشه.آره.تو از بچگی باید اینا رو تحمل کنی.دونگمه خیلی معصوم بود.کاملا مشخص بود که نمیتونه بفهمه معنی این نوع رفتار چیه.چرا واقعا. از پدرش میپرسید باک جونگ یعنی چی؟اگه قرار بود اینجوری باهام رفتار بشه چرا منو به دنیا اوردی؟
تو این شرایط حتی اگه آن جونگ وونم باشی دیگه وقتشه خشن بشی.برای محافظت از خودت.اونا تورو نه لایق زندگی میدونن نه لایق داشتن چیزی.تو باید کسی بشی که همه ازت بترسن تا بتونی از خودت وجون عزیزانت محافظت کنی.وگرنه با قوانین اونا تو از همه چیز محرومی.
خب تو از این دنیا که اینهمه بی عدالتی ودرد ورنج رو بهت تحمیل کرده متنفری.بخاطرهمینه که باهمه چیزش سر لج ولجبازی داری.بخاطر همینه که آدم سرکشی شدی ولی اگه قلبت گرم وخالص نبود،اگه ذاتت مثل جونگ وون کیوت نبود آقای آفتابی مثل یوجین به این راحتی میتونست توی سرکشو رام کنه؟
لازم نیست آدم زیاد به خودش زحمت بده تا کیوتی وقلب مهربون دونگمه رو ببینه.این واقعا یه چیز واضحه.احساسات شاعرانه وشکننده همه چیز دونگمه رو تشکیل میدن.
خب گو دونگمه همون آن جونگ وونه اما با این شرایط وبا این وضعی که توش بزرگ شده،ساید دارکش تقویت شده،روحیه ی خشنش،و...اون دیگه دلش نمیخواد تحقیرش کنن.نمیخواد اون اتفاقا براش تکرار بشن.خیلی دردناکه که تو حتی حق نفس کشیدنم نداشته باشی...کاربعضی کارکترا رو نمیشه توجیه کرد...ولی دونگمه هیچ جا اشتباه نکرد...بنظر من هیچ وقت انتخاب غلطی نداشت.دوراه بیشتر نداشت دونگمه. یا بمیره یا زنده بمونه وحق خودشو بگیره واون دومی رو انتخاب کرد.راه سومی این وسط وجود نداشت.
اون سختیای خیلی زیادی کشیده.بخاطر همین خیلی محکم وسرسخت شده.تو اونهمه سختی رشد کرده ویه شخصیت فوق العاده قوی ومقام داره.
ولی تصور کنید دونگمه بعد از مرگش برای یه شروع دوباره جای جونگ وون به دنیا بیاد.
از نظر معنوی اون هیچ کمبودی نداره وباعشق کافی بزرگ میشه.مهربونی وقلب گرم وبزرگش تو این شرایط بی هیچ مشکلی میتونه خودشو نشون بده وساید دارکش یه گوشه برای خودش می خوابه.اون جراح کودکان میشه.یه آدم موفق‌.عاشق بچه ها.اهل کمک به دیگران وکارهای خیر.
خب اون مسلما سختیایی که دونگمه کشیده رو نکشیده پس نباید ازش انتظار استقامت وسرسختی دونگمه رو داشت. این بخاطر تفاوت ذاتیشون نیست.شخصیت اون یکی تو درد ورنج محکم تر شده وخود جونگ وونم جای اون بود همینقدر قوی میشد.
بنظرتون آن جونگ وونی که تو شرایط دونگمه باشه دیگه میتونه لوس بازی در بیاره یا برای مرگ یه بچه گریه کنه ونا امید بشه؟
دونگمه با مرگ خیلی خوب آشناست.مرگ براش چیز عادی ای نشده که روش تاثیری نذاره.مرگِ دوستانش از درون خردش میکنه.مخصوصا سرمرگ هینا که دیدیم چقدر براش دردناک بود.ولی قبولش کرده.اون به این دنیای کثیف وظالم کوچکترین امیدی نداشته که وقتی کسیو از دست بده یکدفعه بخواد نا امید بشه.
جونگ وون خیلی چیزا داره.اما دونگمه چیزی برای از دست دادن نداره. بخاطرهمینه که...رفتاراشون باهم اینقدر متفاوته.
من واقعا دونگمه رو تحسین میکنم.کسی که باوجود اینهمه ظلمی که درحقش شده،بااینکه کسی نبوده که بهش عشق ومحبتو آموزش بده،هیچ تربیت اخلاقی بالای سرش نبوده وهمه ی چیزی که از وقتی چشم باز کرده دیده خشونت وظلم وبی عدالتی بوده،...یه انسان واقعیه.درک داره،یه قلب گرم داره،درسته که روش ابراز محبتو خیلی خوب بلد نیست یاشایدم از قصد اینطوری رفتار میکنه با شخص موردعلاقه ش(نمیشه بگیم روش محبت کردنو بلد نیست چون برخوردش با هینا وهوتارو عالیه.قطعا ازقصد اینجوری رفتار میکنه)ولی اون یه عاشقه،یه حامیه،کسیه که میشه بهش تکیه کرد،بهش اعتماد کرد،وکسیه که دوستانشو خیلی دوست داره.اون هیچ وقت حق مظلومی رو نمیخوره وازشون حمایت میکنه.نسبت به این موضوع خیلی حساسیت داره که،به کسی بدهکار نباشه.چون اون یه انسان شریفه وهمونطور که حق خودشو بی کم وکاست میگیره،نمیتونه بذاره حقی رو گردن خودش باشه.
بعضی افراد عقیده دارن چون خودشون قبلا خیلی سختی کشیدن وظیفه ندارن دیگه به کسی که توشرایط خودشونه کمک کنن،سامانتا توی کتاب پیش از آنکه بمیرم میگه:
"قبلا من اون پایینه بودم وحالا بالام وخب کسی تاحالا نگفته زندگی عادلانه ست"
درحالی که این نوع طرز فکر باعث میشه این چرخه ادامه پیدا کنه.پس آخرش کی باید اعتراض کنه به ظلم؟وقتی خود کسایی که مورد ظلم واقع شدن هم کاری نمیکنن باید توقعی از آدمای دیگه داشت واقعا؟
 شاید اگه کس دیگه ای جای دونگمه بود به کل انسانیتشو از دست میداد اما دونگمه اینطوری نشد...من مطمئنم حتی بخاطر اشین هم هیچ وقت حاضر نبود انسانیتشو از دست بده...اصلا مگه دست خود آدمه؟من یه شخصیت دارم که میخواست دیگه قلب نداشته باشه وبی احساس باشه تادرد نکشه مثل بانوجانگ.یه مدت طولانی هم تظاهر میکرد که موفق شده اما وقتی قرار نیست بشه یعنی قرار نیست.چه بخوای چه نخوای تو داریش.هرچند دونگمه به خواست خودش بود ...قلب دونگمه با ارزش ترین داراییشه.
این بخاطر اینه که ذات خوبی داره وهیچ چیزی نمیتونه ذات یک نفرو تغییر بده.حتی خودش.واقعا میگم.حتی خودش.
فقط دلم میخواد واکنش هی سونگو وقتی بفهمه دونگمه تو زندگی بعدیش یه کاتولیگ به شدت مذهبیه ویه بچه مثبت کیوت ببینم😂دیدن داره واقعا.
ونکته ای که در آخر باید بگم باور کنید این فقط فانتزی ذهن رویا پرداز منههه وقرار نیست قبولش کنید حتما وهمچنین لازم نیست بیاید ردش کنید چون چه من به این باور داشته باشم چه نداشته باشم چیزی عوض نمیشه پس خواهشا رویای شیرین منو خراب نکنید.بهرحال هیچ کدوم ما نمیدونیم حتی خودمون توی زندگی دیگه میتونستیم چطوری باشیم وفقط میتونیم حدس هایی که ثابت نمیشنو بزنیم.نه لازمه این فانتزیو قبولش کرد نه زیاد جدیش گرفت فقط من عاشقشم ومیخوام باهاش حال کنم.یکم برای دونگمه کیوتم خوشحال باشم(چون به عدالت اعتقاد دارم)وهمین دیگه^-^

+یکی از آهنگ هایی که جونگ وون تو پلی لیست بیمارستان میخونه،متنش میتونه خیلی خیلی از طرف دونگمه خطاب به اشین باشه.

🎶تو عشق یکی یه دونه ی منی🎶
🎶من بی صدا قول میدم🎶
🎶که ازت محافظت کنم🎶
🎶تاوقتی که اشکات خشک نشده🎶
🎶توکل این دنیای بزرگ🎶
🎶برای مدت طولانی🎶
🎶ازبین همه ی این آدما🎶
🎶من فقط تورو دوست دارم🎶
🎶تو کل این دنیای بزرگ🎶
🎶برای یه مدت خیلی طولانی🎶
🎶ازبین همه ی آدما🎶
🎶ممنونم که تو رو دیدم🎶

فان با مستر سان شاین😂*

وقتی به شخصیت های مستر سان شاین فحش میدی😂*

 

 

 

 

یوجین:

_فحش*فحش*فحش*

+اول با همون آرامش همیشگیش برای مدتی باتعجب بهت خیره میشه.چند بار کیوت پلک میزنه:چیزی شده؟

 

 

دونگمه:
_فحش*فحش*فحش*

+پوزخند فوق العاده تلخی میزنه:هی نائوری(ببین،حتی به توهم میگه نائوری!)دوست داری به هفتاد روش سامورایی قیمه قیمه ت کنم؟؟؟

پ.ن:خدایی به هرکدومشون فحش بدین مهم نیست ...ولی چطوری می تونید به این کیوت فحش بدید؟*--*TT

 

 

هی سونگ:
_فحش*فحش*فحش*

+یک ثانیه همون طور میمونه.بلافاصله لبخندی به پهنای صورتش میزنه:اشکالی نداره!این نگاهو زیاد دیدم.بابام درحقت ظلم کرده یا پدر بزرگم؟

 

 

اشین:
_فحش*فحش*فحش*

+هااااااه؟[باجذبه میشه وباصدای محکمش صحبت میکنه]:فرومایه!تومیدونی من کی ام؟ 

 

هی نا:
_فحش*فحش*فحش*

+سیگارشو از رولبش بر میداره.ازگوشه ی چشمش بهت نگاه میکنه وازهمون آه های مخصوصش میکشه.بعد لبخندجذابی میزنه:
چی شده قربان؟اگه از خدمات هتل ناراضی این یا....هرمشکلی که دارین آرامش خودتونو حفظ کنیدوبا آرامش بهم بگین.
چشمک!^__-

 

 

پ.ن:نویسنده ها!برای از دست ندادن یکی از بی نظیر ترین داستان پردازی و شخصیت پردازی های دنیا،دیدن این سریالو از خودتون دریغ نکنید!❤